H) > MATERIAŁY INŻYNIERSKIE
: <4
Rys. 18.2. Szybkość pełzania określana prawem Arrheniusa
yiT*
W mniejszym rozdziale przedyskutujemy pochodzenie prawa Arrheniusa i |. } «» ,i losowanie do procesów dyfuzji. W następnym rozdziale dowiemy się i< i po szybkość dyfuzji determinuje szybkość pełzania.
Nu wstępie zdefiniujemy pojęcie dyfuzji. Jeżeli do naczynia z wodą l< >«|nm\ kroplę atramentu, zacznie on rozprzestrzeniać się w wodzie. Jeśli nie n i lępujc mieszanie, rozprzestrzenianie się atramentu jest spowodowane
• u- lu ni jego cząsteczek na drodze przypadkowej wymiany miejsc z cząstecz-i mu wody Zachodzi to w ten sposób, że cząsteczki atramentu przemiesz-
t|.i ię /. obszarów o większym ich stężeniu do obszarów o mniejszym »• surn Jeszcze inaczej, atrament dyfunduje w kierunku zmniejszającego się
• . h/imiu stężenia. Proces ten opisuje pierwsze prawo dyfuzji Ficka
dc
J = —D— (18.1)
dx
• I m ./ liczba cząsteczek atramentu dyfundujących w kierunku gradientu iv /t iii:i na sekundę przez jednostkę powierzchni, określane jako strumień • rzeczek (rys. 18.3); c - stężenie cząsteczek atramentu w wodzie, definio-
Rys. 18.3. Dyfuzja w kierunku gradientu stężenia
m
wane jako liczba cząstek atramentu na jednostkę objętości roztworu atrament--woda; D - współczynnik dyfuzji dla atramentu w wodzie w m2-s~\ Proces dyfuzji nie jest oczywiście ograniczony do atramentu w wodzie. Zachodzi on we wszystkich cieczach i, co jest godne uwagi, również w ciałach stałych. Na przykład, mosiądz składa się z atomów cynku i miedzi. Dyfuzja atomów cynku może zachodzić przez miedź w stanie stałym, w taki sam sposób, jak atrament dyfunduje w wodzie. Ponieważ zajmujemy się w tym rozdziale pełzaniem ciał stałych, ograniczymy się teraz do dyfuzji w stanie stałym.
Pod względem fizycznym, dyfuzja zachodzi dlatego, że atomy, nawet w ciele stałym, są zdolne do ruchu, do przeskoków z jednej pozycji do innej. Na rys. 18.4 pokazano ciało stałe, w którym występuje gradient stężenia czarnych atomów: jest ich więcej po lewej stronie przerywanej linii, niż po jej prawej stronie. Jeśli atomy te zaczną przeskakiwać przez tę linię, wytworzy się wypadkowy strumień czarnych atomów w prawo (dlatego, że po lewej stronie jest ich większa liczba) i wypadkowy strumień białych atomów w lewo. Przeanalizujemy teraz te strumienie dokładniej w świetle prawa Ficka.
Zn * |
Cu | ||
V % |
/- |
o | |
O |
d-o— |
o | |
O |
®-4 o | ||
• |
4-0— |
o | |
O |
— |
0-4 * | |
• |
T°~ |
o | |
• |
4» |
• | |
• |
0-4 o | ||
• |
T°* |
o | |
o |
~~~ |
. o T°~ 1 1 | |
O |
o |
Rys. 18.4. Atomy przeskakujące przez płaszczyznę rozdziału
Atomy w ciele stałym drgają (oscylują) wokół swoich średnich położeń z częstotliwością v (zwykle ok. 1013 s'1). Średnie położenia atomów zależą od sieci krystalicznej. W temperaturze T, średnia energia (kinetyczna i potencjalna) atomu wynosi 3kT, gdzie k jest stałą Boltzmanna (1,38-10~23 Jatom1-K1). Jest to jednak tylko średnia energia. Drgające atomy (lub cząsteczki) ulegają kolizjom i energia jest przekazywana od jednego do drugiego. Chociaż średnia energia, w danym momencie, wynosi 3kT9 istnieje określone prawdopodobieństwo, że energia danego atomu jest wyższa lub niższa. Można wykazać, na podstawie teorii mechaniki statystycznej, że prawdopodobieństwo p, że dany atom będzie miał energię > q jest