SAM55

Kryteria niedokrwienia

1.    Obniżenie odcinka ST horyzontalne lub o kierunku zstępującym o co najmniej OJ mV, utrzymujące iię60-80_ms.

2.    Uniesienie odcinka ST o co najmniej 0.1 mV w odprowadź. EKG bez patologicznego zał.

3.    Obniżenie odcinka ST o kierunku wstępującym o co najmniej 0,2 mV, utrzymujące się przez 60-80 ma (obraz graniczny).

- i-i e*Cvcu->,    i    •

Zmiany nieupoważniające do rozpoznania niedokrwienia

1.    Zaburzenia rytmu i przewodzenia, występujące bez towarzyszących kryteriów niedokrwienia.

2.    Ujemny załamek T bez zmiany odcinka ST.

3.    Uniesienie odcinka ST i odwrócenie ujemnego załamka T w strefie przebytego zawału serca.

4.    Wzrost amplitudy załamka R w odprowadzeniu V₅.

5.    Odwrócenie fali U.

Najbardziej powszechnym objawem wywołanego wysiłkiem niedokrwienia m. sercowego jest obniżenie odcinka ST o OJ mV lub więcej przez 60 lub 80 ms. Tego typu reakcja prawdopodobnie jest wynikiem uogólnionego niedokrwienia podwsierdziowego. Obniżenie odcinka ST nie zawsze lokalizuje niedokrwienie w takim stopniu, aby można było wskazać, która tętnica wieńcowa uległa zwężeniu. Uniesienie odcinka ST występujące w odprowadź, z patologicznym załamkiem Q jest zazwyczaj następstwem nieprawidłowej kurczliwości ścian. Każde uniesienie odcinka ST u chorego z prawidłowym spoczynkowym zapisem EKG (oprócz odprowadzeń aVR i V|) wskazuje na niedokrwienie śródścienne, jest bardzo arytmogennc i lokalizuje niedokrwienie. Obniżenie odcinka ST skośne do góry winno być traktowane jako wynik graniczny albo ujemny. Innym przejawem niedokrwienia może być normalizjicja albo brak zmian odcinka ST w wyniku „efektu wzajemnego znoszenia się". Nieprawidłowości w obrazie EKG w spoczynku, włącznie z odwróceniem załamka T i obniżeniem odcinka ST, powracają do normy podczas napadów bólu dławicowego, jak również w czasie próby wysiłkowej u niektórych pacjentów z chor. niedokrwienną serca. Ocena odcinka ST w odprowadzeniu V* jest bardziej wartościowa niż w odprowadzeniach kończynowych znad ściany dolnej lub niż łączna analiza Vj i n, gdyż ocena odcinka ST w odprowadzeniu II charakteryzuje się dużym odsetkiem wyników fałszywie dodatnich. Nadkomorowe zaburzenia rytmu w czasie testu wysiłkowego występują raczej rzadko i nie są związane z chorobą niedokrwienną serca. Komorowe zaburzenia rytmu uważa się zazwyczaj za źle rokujące, gdy występują u osób po NZK, z kardiomiopatiami. wadami zastawkowymi serca i ciężkim niedokrwieniem.

Wartość rokownicza próby wysiłkowej

Najlepszymi wskaźnikami ratowniczymi ocenianymi w czasie próby wysiłkowej są maksymalna wydolność wysiłkowa, wysiłkowe niedokrwienia m. sercowego oraz ból wieńcowy. Ryzyko nagłej śmierci, ponownego zawału serca czy cech niestabilności wieńcowej w okresie roku od pierwszego incydentu wynosi mniej ml 10%. Osiągnięcie obciążenia 7 MET lub więcej podczas próby bez objawów niedokrwienia zmniejsza to ryzyko do mrocj mż 3V Do parametrów próby wysiłkowej o niekorzystnym znaczeniu ratowniczym u chorego po przebytym zawale serca należy niedokrwienne obniżenie odcinków ST powyżej Imm. szczególnie jeżeli występuje po małym wysiłku lub u pacjenta / wyrównaną niewydolnością serca (wydolność czynnościowa poniżej S MET) oraz niewystarczający wzrost RK (ciśnienie skurczowe <110 mml Ig lub jego wzrost o < JO mmHg) względem w artości w spoczynku.

Wybitnie dodatni wynik próby wskazujący na duże prawdopodobieństwo obecności zwężenia w trzech tętnicach lub w pniu lewej tętnicy wieńcowej to:

-    skośne do dołu obniżenie odcinka ST powyżej 0,2 m V,

■ obniżenie rejestrowane w co najmniej 5 odprowadzeniach,

-    pojawienie się obniżenia odcinka ST przy obciążeniu poniżej 5 MET,

• znaczne przedłużenie utrzymywania obniżenia odcinka ST po zakończeniu wysiłku.

V..    ^Ograniczenia metody

Ppy-zyijy wyników fałszywie dodatnich. ~~~    - —--*

• przerost lewej komory,    ""    '

-    blok lewej odnogi pęczka Hisa,

-    zespół Wolfa-Parkin$ona-Whitc'a,

59