Zdjęcie715

ł-ormy jwkŁii*i i* ID

l»eh -ło. ml ( •    •• ■ •<hin>. w torinie mowy inc/ależncj, a czasem jes/cze

miorm.u >.i k.intcnurzem w didaskaliach; w tekstach narracyjnych _uk., _v,_Vv„,    ,H. wyróżnia się dialogi postaci (zresztą część powieści

ml w nl«miiuMi«na port dialog - np. Tylko Beatrycze Teodora Par-ankirzit) U widu utworach >« dn.d zależności między wypowiedziami po-_a i.,k/< nu. d- v nadrzędnym głosem" podmiotu a czyim iś innymi do mm In watą nwH.no / a wikłane Zwykle wspomina się o tych komplikacjach vednw%«rntu do . piki (w rozdziale poświęconym narracji scharakteryzowane .-,.vi.i!\ mumi .;/< -m mezaletna. pozornie zależna oraz pozornie niezależna u ko ipoMłłn pi/ck.i/yw.ima słów bohaterów O s. 99). Wewnętrzne zróżnico-UMUr tekstu pod względem stopnia autonomiczności słów mówiącego podmiotu i innych postaci dotyczyć może jednak wszystkich typów dzieł.

temmm* St uklt w bryt* I w śnmatie. w których przecie/ z zasady mamy do czy-UW i..i>iici ■ wyodrębtu.us) mi wyraźnie ■ rypoi 'iedziami podmiotu czy postaci ■ aMramirtMt. WnMft mtlNsk przekazywań ia czyichś, obcych słów. Bo choć ki/.‘>    •. -.i układem caąwfc mowv niezależnej (replik), a najbardziej jednorodny

tó-n aHHi !C%| i.Mi.iwmny będi jsftbnf*l monolog, to sprawa się komplikuje kiedy mwti uImimI "■>• powiedz i podmiot riy bohater dokonuj mmi zenia wypowiedzi pam Sam wtedy zamienia mc w pośrednika, relacjonującego aa swój sposób cspfd dows. atysea srtfs nmry uirtar) - csi reiatorcm. Albo czyjeś słowa cytuje, wic Of w *woie) własne) wypowioil/i umieszcza wyodrębnioną (cudzysłowem lub/i ukła ba (niemym) ciytąt mowę Mmilo/n-i No I oczywiście nadrzędny podmiot może ter posiu/yć sięMn| p.i/ormc zaiezną.

Myna>

|4WT»?t i par

Wniosek stąd taki. te zależność/niezależność mowy w utworze wynika tak* zezjej funkcji, z kontekstu.

• Komentarz

Przedstawione wyżej formy podawcze, czyli monolog, dialog, opowiadanie i opis, nie s.j jednak jedynymi .sposobami przekazywania informacji w dziełach - ich uzupełnienie stanowi tzw. komentarz odautorski (będący najczęściej dopowiedzeniem, wyjaśnieniem, ogólną uwagą, dygresją, czasem aluzją literacką, a bywa także, że dłuższym rozważaniem). Rzecz jasna, pamiętać musi-my o umowność i wszelkich zabiegów, które miałyby reprezentować w utworze «itora Komentarze stanowią co prawda odrębną, rozpoznawalną tematycznie, a często podmiotowo i stylistycznie, także pod względem tonu (od powagi po komizm czy ironię) warstwę otworu, niemniej jednak są elementem całościowej konstrukcji. Wchodzą zatem w rozmaite związki z fikcyjnym światem, niezależnie od tego, czy dotyczą aktualnych wydarzeń politycznych, światopoglądu, sposobu budowania fabuły, zachowania bohaterów bądź stylu dzieła; są ayrazem humoru, przejawem systemu wartości Mogą być skierowane wprost śb odbiorcy albo pozbawione wyraźnego adresata. Sam sposób włączama ko-wm*Bf w lehat *1 bywa bardao róńny - od i Nopcnia w cafość po wyraźne