Marmota marmota
Długość ciała 50-57 cm, ogona 13-16 cm.
Występuje na halach i nasłonecznionych stokach skąpo porośniętych roślinnością, w wysokich partiach gór 11700-2300 m n.p.m.). Jest aktywny w ciągu dnia. Żyje w koloniach. O świcie świstaki opuszczają swoje długie nory. Wysuwają najpierw tylko głowę, a gdy nie spostrzega nic podejrzanego, wychodzą na zewnątrz. Odżywiają się różnymi roślinami zielnymi w pobliżu nor. Maja znakomity wzrok. Gdy któreś ze zwierząt zauważy coś podejrzanego, wydaje charakterystyczny, gwiżdżący sygnał. Wówczas cala gromada powtarza go i wszystkie błyskawicznie znikają w swoich norkach. Przed zima świstaki przygotowują sobie obszerne schronienia, często wydrążone na głębokości 8-10 m. W komorze gromadzą ogromne ilości siana i cała kolonia zapada tam w sen zimowy trwający od października do kwietnia. Temperatura ich ciała obniża się w tym czasie do temperatury powietrza, zmniejsza się tempo pracy serca, a liczba oddechów wynosi około 3-4 na minutę. W czasie snu zwierzęta zwijają się w ciasny kłębek, tak aby straty ciepła przez zewnętrzne powłoki ciała były jak najmniejsze. Po przebudzeniu dużo jedzą (głównie zgromadzone zapasy siana) i szybko odzyskują sprawność i dawna sylwetkę. Na wiosnę odbywają się gody. Młode przychodzą na świat po 5-6 tygodniach ciąży. Noworodki (zwykle od 2 do 6 sztuk) s«i ślepe i nagie. Po 8 miesiącach usamodzielniają się, lecz pozostają z rodzicami aż do następnej wiosny. Dojrzałość płciowa osiagaja w wieku 2-4 lat.
Dawniej tłuszcz tych gryzoni uważany był za znakomity lek na łróle reumatyczne i z tego pow<xlu, oraz ze względu na piękne futro, często chwytano świstaki.
Zwierzęta te bardzo łatwo daja się oswoić i przywiązują się do swego opiekuna. W daw-nych czasaclr pokazywane były na jarmarkach, podobnie jak .tańczące" niedźwiedzie. Maksymalna długość życia świstaka wynosi 15-18 lat, choć na wolności żyje zwykle ok. 8 lat. Naturalnym jego wrogiem sa orły przednie; może też paść ofiara kruków lub puchaczy. W Polsce świstaki sa coraz rzadziej spotykane.
39