17257 wieniecrzymski2

• stosunek 1 :1

szerokość podkładu wieńca równa się średnicy jego otworu; stosujemy, gdy zależy nam na powiększeniu optycznym kompozycji przy użyciu ciemnego materiału roślinnego;

■akteryzuje się uporządkowanym układem liści i powinien mieć odpowiednie proporcje.

Dla wieńców od 40 do 100 cm (średnicę mierzy się między zewnętrznymi brzegami) odpowiednie są trzy stosunki wymiarów;

• stosunek 1 :1,3

średnica otworu stanowi 1,3 szerokości podkładu; stosujemy, gdy chcemy optycznie zmniejszyć kompozycję przy użyciu jasnego materiału roślinnego;

• stosunek 1 : 1,6

średnica otworu wieńca jest 1,6 razy większa od szerokości podkładu; jest to najbardziej uniwersalna proporcja, najczęściej stosowana.

Wykonanie

Dc wykonania wieńca rzymskiego zalecany jest podkład sztuczny - pierścień styropianowy, fułó % suchej gąbki fiorystydznej; albo podkład naturalny ze słomy. Tego rodząiwipodstawę owijamy szeroką, ziefeną taśmą krepinówą, Następnie (iście różanecznika, iaunj, magnolii, bluszczu aibgsaial segregujemy według zarysu czubków; szerokości ich blaszki, którą należy skrócić o około: r/3 długości,..Grupki posortowanych liści, od największych do rs^iięjszy^lłlifeciarny    Aby wyznaczyć początek uktadti liści

musimy na pierścieniu zaznaczyć przebieg promienia podstawy wieńca. Układanie zaczynamy od zewnętrznej strony dobierając największe liście, małe umieszcza się od strony wewnętrznej. Kolejny iiśćżaćhpdzi na poprzedni 2-3 mm. Dc mocowania stosujemy haftki rzymskie. Rzędy układamy napr/emiahlegle, tzn, w każdym następnym, liście układa się tak, aby ich czubki wypeiniaiy iuki międz/łiśćmi poprzedniego rzędu. Dzięki temu haftki są osłonięte, Zwracamy jeincczsśnio uwagę, by prawe brzegi, itści-fóżały na jedroj linii, podobnie lewe oraz peroygłówn#.%jherri£tf układu przypomina :ybi|łuekę. Aby wykonać; w&nióe poprawnie; a.nfe zakłócić przebiegu iini ńaięży w trzech miejscach (najlepiej od wewnętrznej strony pierścfenfe) pominąć ostatni,z rtajmniejszychdiści w rzędzie.