tfi.fi s
n 2. o 2 3
co O- co Cj S
-• 8 n ^**2- QM l | ^ ^
•S.- i *E i. g f «l
I-i. Q P-
|.4 sl^
3 2
—JO* i>j ki os
g*
<i
s?
.c tu
• qs Q*
§5§°i
•rt H c/>' 02
gw ft
3 pi (W w
g g O 5
«€1 fj^ Ili i f |lr I I
p i*
S - | J qo 2J.sH i* i ^ *2. f ! «r&
-:'»3!»>25gSgS
ig g* ^ ‘ćs* 1 §. §■ 8* |L |
SM ° § I
g- %. s F 5=?
o 5 —
- ,2 oo " OO. I;*® O
—J O* OO N
_. cr* o ja
{jB«5 §
S. om
&
o
o*
* £•
n
3.
o
o
& B
r* ,(P
i- ls
ós <g
0 o
]r 2.
lis | £<§ 1 3-^ g. g.
•o * o E2
■i | &•&
§.1 a 2.
S. S a «
IBS -
x*
p
o
er
o*
o
2
B. "ałSpMSfl _
« O O co - o °* O TO, tt
3 9L S£ < £T ^ P- o P-
2 O XJ oq n n o tT
- ° « M 3 g- 8 &
^ 2' 5.
^ < p
o*
63 w
<Ł * S ^
o?<E. ^ g £ 2 &
cr oo
o 5
8 | &3
- N' co O r cd oq
2. 0Q O n> O •
a
co p N co P>
C B
(J 0Q O
|§.^53-P*£g I
i 8 P F 6 Ł S.
5 <£• p tt 9 ® 8
•a 18'4
p* Q- 5
p* o
« 89
**• 8 t.
63 S
2-« § co N g
o s —
^ aoo O ^ <T ^03 &
MC o 5 ?0
H | P
O S
'S §•
63 O O g*
3. g
63
o §
N O
F 22.
O § S o
*° p
p
8 5'
^**0 N O
O
P*
N
3
co < TZ <
11
5 N-
« i* ara oo o o
ta
g *l w is »
I jo o
S-FŁaS-s-g**.
>« o' OT g o*'“‘S-OQ»0 ^
fs:! a eis «a ~
4 ?oc § i*^ ^ 9 ęj
8*5«3 *r & ^ = cZ
<; • • co
CO'
3. 5‘
p P3 N __ 63 0Q
NO to
y »o o
Co *T3 _ P
p A
O O c
^ s i
s; g. ej
^ s < —
o ^ § BL
o * Ł ^
^ s:??
E 3*
— 63 P. 63
vo 2. g-o\ n ~ o oo „ g. cr
^ o ° Z.
OT* ^ VO
zr| g
O o ^
jr n> ci} u
VP —r- l J cJ O g o fi?. P- & P
• K* o? 0O
fi ssr ~
Niektóre ważniejsze pod względem znaczenia gospodarczego i ekologicznego klimatypy oraz formy buka pospolitego (Fagus syhatica L.) (Svoboda 1953)
Charakterystyka
Kiimatyp lub forma
Fagus sylvatica 'pomeranica
i Buk pomorski
Fagus syhatica Tbohemica ’ i Buk czeski
BUK NIZINNYCH OBSZARÓW PÓŁNOCNYCH (NAUMim-or^..,
Od wschodnich wybrzeży Danii i Szlezwiku- I Największe kompleksy znajdują się k. Szczecina (Puszcza Holsztyna aż do Pomorza Zachodniego, częś- Bukowa) i na Wysoczyźnie Elbląskiej. Występuje w Melico-ciowo Wschodniego po Zatokę Wiślaną, Olsztyn Fagetum (Lśw) (buczyna pomorska), Luzulo-Fagetum "ołudniu dochodzi do obszaru so- (LMśw), Trientali-Fagetum (LMśw). Buk ten pochodzi e Środkowopolskiej. prawdopodobnie z refugium* na Półwyspie Iberyjskim, na
Pomorze wkroczył z północnego zachodu wzdłuż Bałtyku.
BUK OBSZARÓW GÓRSKICH I PODGÓRSKICH
występuje w Karkonoszach, Górach Drzewostany z udziałem tego klimatypu są uboższe pod
Górach Orlickich, na Śnieżniku Kło- względem składu gatunkowego niż lasy karpackie. Występu-
je głównie w kwaśnych buczynach (Luzulo-Fagetum), a też
1 — Ontario enneaphylidis-Fagetum. Buk ten pochodzi praw-
Bałkańskim lub Apep^j
W Polsce i Izerskich
lzcrsKicn, — -
dzkim i w Jestomkach
Z UCUldlbm—cr-__-
__(ładu gatunkowego niż lasy karpacR.it.. ,v..,
je głównie w kw^aśnych buczynach (Luzulo-Fagetum), a też Iw Dentario enneaphylidis-Fagetum. Buk ten pochodzi prawdopodobnie z ostoi na Półwyspie Bałkańskim lub Apeniń-skim, skąd przez Bramę Morawską w kroczył w okresie / [borealnym i atlantyckim do południowo-zachodniej części I
[Polski.
Fagus syhatica silesiaca ’ Buk śliski
Buk karpacki (Karpaty Zachodnie) ^— --—
Beskidy Morawsko-Śląskie, Beskidy na tery- i W Beskidach Wysokich sięga do 1250 m npm, w Gorcach
I torium Polski do Gorców (włącznie) na wscho- | do 1000 m, a z udziałem jodły i świerka do 1150 m npm. I
Pierwotne, naturalne ze^oły buczyny karpackiej zachowały l
się najlepiej na Babiej Górze, a także w Gorcach (Turbacz) /
MAajUdtf* żvwieckim (rezerwat Śrubita). Obserwuje się I
ansie hutś^l^m
i dzie.