76784 IMG 26

Temperatura wody sieciowej (chłodzącej skraplacz) jest w tym układał* włącznie wyższo niż w przypadku elektrowni kondensacyjnych i jej wartość jest narzucana żądaniami odbiorców ciepło (OC).

Temperatura wody sieciowej opuszczającej skraplacz wynosi zwykle ponad 100*C.

Większość budowanych obecnie siłowni w zakładach przemysłowych, bądź osiedlach, stanowią elektrociepłownie.

92. Bezpośrednia zamiana ciepła na energią elektryczną. Opisane poprzednio sposoby zamiany ciepła w energię elektryczną w układach siłowni nie są jedynymi możliwymi do realizacji. Ostatnio coraz częściej spotkać się można w literaturze z opisem studiów nad bezpośrednią konwersją ciepła na energię elektryczną.

Współczesne próby realizacji bezpośredniej zamiany ciepła w energią elektryczną dadzą się sprowadzić do następujących metod, ciągle jeszcze będących w sferze doświadczeń technicznych wskutek napotykanych trudności, przede wszystkim materiałowych, bo te procesy odbywać się mogą przy bardzo wysokich temperaturach rzędu 3000°C. Są również i inne trudności. Nad usunięciem ich pracują liczne zespoły wielkich firm oraz pracownicy naukowi placówek naukowych również w Polsce.

Obecnie można powiedzieć, że prace nad rozwiązaniem zagadnienia konwersji ciepła na energię elektryczną idą następującymi drogami, a mianowicie: przy zastosowaniu generatorów magnetohydrodynamicz-nych, zwanych symbolicznie MHD, generatorów termojonowych i termoelektrycznych.

Zasada działania generatorów MHD polega na wywoływaniu prądu elektrycznego stałego w zjonizowanym gazie (w tzw. plazmie), poruszającym się w polu magnetycznym, a powstały prąd może płynąć w obwodzie elektrycznym zasilanym przez ten generator.

Jakkolwiek ta zasada działania jest nader ciekawa, ale na realizacji dążą duże trudnoćd, więc konieczność wysokiej temperatury plazmy, by uzyskać jej dostateczną jonizację i przewodność elektryczną. Dobór odpowiednich materiałów stanowi dużą trudność.

Dzięki i innym trudnościom technologicznym i technicznym dotąd uzyskiwane moce w generatorach MHD są nieznaczne mimo, że tym zagadnieniem zajmują się wielkie firmy, poświęcając na te cele wielkie sumy i zatrudniając bardzo liczne zespoły pracowników naukowych, dusznie uważając, że generatory te są przeznaczone do wytwarzania wielkich mocy.

Jeden z generatorów termojonowych, zwany diodą, składa się w zasadzie ż dwóch umieszczonych w próżni płyt metalowych; jedna rozżarzona emituje elektrony (emiter), które zbiera druga, chłodzona płyta (kolektor). Płyty te połączone są przewodami prowadzonymi do odblor-

(jka energii, co łącznio tworzy obieg cieplny w zamkniętym układzie, gdzie czynnikiem termodynamicznym Jest strumień elektronów,

; Ponieważ moc generatorów termojonowych jest mała, wyrażająca się \v watach, rozważa się możliwość łączenia je w baterie.

Generatory termoelektryczne oparte są na zjawisku Pelliera, to znaczy Zjawisku występowania prądu elektrycznego przy układzie dwóch różnych przewodników. Jeden z nich jest zimny — chłodzony, a drugi gorący — ogrzewany. Związane przewodem powodują powstawanie w nim prądu. Powstaje więc silnik-generator prądu elektrycznego, pracujący w układzie zamkniętym, lecz w dotychczasowym rozwiązaniu uzyskuje się również małe moce.