85740 WP 1601078

Zużycie adhezyjne na zimno zachodzi najczęściej przy dużych naciskach i małych prędkościach względnych, a więc i niezbyt wysokich temperaturach trących elementów. Intensywność zużycia zależy od wytrzymałości    tworzących się połączeń adhezyjnych.    Jeżeli ich

wytrzymałość nie jest odpowiednio duża, to ścięcie zachodzi w pierwotnej płaszczyźnie podziału i nie dochodzi do ubytku materiału, ale powoduje osłabianie warstwy wierzchniej. W przeciwnym wypadku dochodzi do ścięcia lub wyrwania cząstek materiału z jednej z powierzchni. W takim przypadku, wyrwane i przywarte cząstki (niekiedy tworzą się nawet tzw. narosty tarciowe) przyspieszają niszczenie warstwy wierzchniej I intensywność zużywania może być bardzo duża.

Zużycie adhezyjne na gorąco powstaje przy dużych prędkościach tarcia i dużych naciskach powodujących wytwarzanie się dużej ilości ciepła, co prowadzi do uplastyczniania, a nawet nadtapiania metalu na powierzchniach styku. Powoduje to odkształcanie warstwy wierzchniej, odsłanianie czystych powierzchni metalu, powstawanie sczepień i uszkadzanie powierzchni przez wyrywanie z niej cząstek i ich rozmazywanie na przeciwpowierzchni. W efekcie, proces zaczyna przebiegać lawinowo - zapoczątkowanie tego rodzaju zużycia zwykle | prowadzi do zatarcia, a więc uszkodzenia węzła tarcia.