229 (16)

Rozwiązanie:

Obliczeń dokonuje się wzorem {12.22), korzystając z tab. 12.5 (kol. 4 i 5)

LITERATURA

HI Anderson E.W.: The Pr ind ple of Kaclgation. London 1966 Hollis and Carter s. 34—55. PI Diamond $.: Wszechobecna statystyka. Tl. z ang. Warszawa 1970 Wiedza Powszechna

i. 83-124, 167—178.

[3]    H c 11 w i g Z.: Elementy rachunku prawdopodobieństwa 1 statystyki matematycznej. Warszawa 1970 PWN.

[4]    Kaniewski Z. M.: Rachunek prawdopodobieństwa. Warszawa 1969 WNT s. 9—31.

[5]    K o nd ras z i Chin W.T.: Tieorija oszibok. Moskwa 1969 Izdat. Transport s. 10—30,

75—99.

[6]    Lange O.: Teoria statystyki. Warszawa 1968 PWE s. 176—187.

[7]    M y s k i s A. D.: Introductory Mathematics for Engineers. Moscow 1972 MIR Publ. s. 721—

—756.

[8]    Rukowodstwo po ocenkfe tocznosti korablewoidienija. 1970 Izdat. Cidrograficzeskogo Upraw-lenija M.O SSR s. 5—18.

19) Strzałkowski A., ŚliżyńskJ A.: Matematyczne metody opracowania wyników pomiaru. Warszawa 1969 PWN s. 67—125.

(10]    Urbański J., Wisła S.: Metody wyznaczania dokładności poz)'c]l okrętu. Skrypt WSMW. Gdynia 1966 s. 8—34.

(11]    W ea ve r W.: Elementarz rachunkuprawdopodobiamwa. TL z ang. Warszawa 1970 Wiedza

Powszechna.

PYTANI^ I ĆWICZENIA

1.    Podać klasyfikacje pomiarów.

2.    Jakie są przyczyny powstawania błędów pomiarów parametrów astronawigacyjnych?

3.    Podać charakterystykę błędów i ich pojawianie się jako funkcji czasu.

4.    Omówić sens stosowania błędu granicznego przy analizie pomiarów astronomicznych#

5.    Jaki podstawowy wniosek wynika z analizy włakiwoki błędów przypadkowych?

6.    Podać sposób dodawania błędów’.

7.    Omówić zastosowanie prawa przenoszenia się błędów w astronawigacji.

8.    Omówić metody obliczania błędów pomiarów o jednakowej dokład noki i pomiarów o niejednakowej dokładnoki.