22 (529)

22 PN-90/B-01200

gdzie W — przechył spowodowany działaniem sił He — - foZP. przy czym IP — oddziaływania pionowe rygli rozpatrywanej kondygnacji.

5.5. Stateczność położenia

a) Sprawdzenie stateczności położenia polega na wykazaniu. że konstrukcja lub jej część, traktowana jako ciało sztywne, jest zabezpieczona przed przesunięciem, uniesieniem lub wywróceniem.

.Tesli dla konstrukcji w stanic sprężystym dla każdej kondygnacji spełniony jest warunek <** *£ 0,1. to można przyjąć, ze układ nie jest wrażliwy na efekty II rzędu.

5.4.4. Zasady obliczeń statycznych

a) Według teorii I rzędu można obliczać:

—    układy jednokondygnacyjne,

—    układy wielokondygnacyjne sztywno stężone (p. 5.4.1 poz. a), a także

—    układy niewrażliwe na efekty II rzędu (p. 5.4.3:

a* < 0.1).

Jeśli wg teorii I rzędu oblicza się ramy sainostatcczne lub stężone, które zawierają (podpierają za pomocą rygli) słupy wahadłowe (rys. 12). to w- obliczeniach należy uwzględniać dodatkowe siły poziome Hu spowodowane wstępnym przechyłem słupów wahadłowych.

b)    Według teorii II rzędu należy obliczać układy wielokondygnacyjne wrażliwe na efekty II rzędu (n„ > OJ), przy czym jeśli wymiarowanie konstrukcji przeprowadza się na podstawie sił i momentów II rzędu 7 uwzględnieniem wstępnych przechyłów ij/o wg wzoru' (68). to przy sprawdzaniu stateczności słupy takich układów można traktować jak słupy układów o węzłach nicprzesuwnych ze współczynnikiem długości wyboczc-n i owej |i Ss I.

c)    Silv wewnętrzne II rzędu (zwiększone w stosunku do sił I rzędu wskutek przemieszczeń poziomych układu) można wyznaczać w sposób przybliżony, przyjmując do obliczeń wg teorii 1 rzędu zastępcze (zwiększone) siły poziome H^lK wyznaczone wg zależności:

//" = ■—!— (//o + //)    (72)

I - UCH

gdzie:

uch — wskaźnik wrażliwości wg wzoru (69),

H_a — jak we wzorze (71).

// — siła pozioma od obciążenia zewnętrznego na poziomie rozpatrywanej kondygnacji.

Rys. 12

b)    Stateczność położenia jest zachowana, jeśli spełnione są warunki:

Fm    M ud

— ^ I oraz — > 1    (73)

tu    \l$d

gdzie:

Fm, Mm — wartości obliczeniowe wypadkowej siły biernej i momentu, przeciwdziałających zmianie położenia (obrotowi);

Fm= F_Rk • yj\ Mm - M& ■ y, przy czym y/ 4 0.9;

Fsd.Msd — wartości obliczeniowe działań czynnych, Fs,i= F& • 7/: Msd =    • y_f przy czym

7/ > U-

c)    Jeśli warunki (73) nic są spełnione, to należy stosować specjalne zabezpieczenie w postaci stężeń (zakotwień) lub dodatkowego balastu.

6. POŁĄCZENIA 6.1. Postanowienia ogólne

a) Połączenia należy projektować stosownie do warunków wytwarzania transportu, montażu i eksploatacji konstrukcji.