23 luty 07 (110)

Schemat kompletnej przekładni różnicowej stożkowej oraz jej schemat bez przesztywnień i zbędnych członów kinematycznych przedstawia rysunek 2.50. Przekładnia w takim kształcie ma dwa stopnie swobody (w = 2).

a)

b)    <y₇

Rys. 2.50. Zastosowanie przekładni obiegowej różnicowej do napędu kół pojazdu samochodowego. Schemat przekładni różnicowej: a) kompletnej; b) przekładni różnicowej bez członów kinematycznie zbędnych

Założymy najpierw, że samochód porusza się po prostej drodze, czyli prędkości kątowe kół jezdnych są równe co₃ =u>₄. Koło stożkowe 5 nie obraca się względem własnej osi. Wówczas prędkość kątowa kół jezdnych wynika wyłącznie z przełożenia przekładni stożkowej (1, 2). Ponieważ koło 2 jest zarazem jarzmem j przekładni, to możemy napisać:

in=ii2= — = —    oraz (Oj=coi—    (P2.111)

(Oj z*    z₂

du

Samochód uzyskuje prędkość v_s = coj —, gdzie d_k- średnica koła jezdnego.

W ten sposób realizowany jest jeden stopień swobody. Na łukach drogi prędkości liniowe kół jezdnych różnią się od siebie o 2Av, oraz o /\vod prędkości środka tylnego mostu, przy czym wartość zależy od promienia łuku i rozstawu kół (rys. 2.50).

Av = ^-^    (P2.112)

2-p

gdzie:

L - rozstaw kół jezdnych, p - promień łuku drogi.

109