23 luty 07 (82)

23 luty 07 (82)



Przyjmując oznaczenie A = — mamy z (P2.41) mamy

h

sirup2 = ~—sinę1 = -Xsinę1 12


i stąd    (f>2 = arcsin(-X sin cp1)

Przyjmujemy dalej oznaczenie


(P2.42)

(P2.43)


A = cos(p2 = yjl - sin2 ę2 =-Jl~ A2 sin2 cp-j    (P2.44)

W celu wyznaczenia prędkości liniowej oraz przyspieszenia liniowego punktu C (suwak 3) konieczne jest wprowadzenie wektora promienia wodzącego tego punktu rc. Wektor promień wodzący dowolnego mechanizmu płaskiego lub przestrzennego prowadzony jest zawsze od początku układu współrzędnych do danego punktu, którego prędkość lub przyspieszenie chcemy obliczyć. W naszym przypadku wektor promień wodzący punktu C ma zwrot pokazany na rysunku 2.28. Stąd oraz na podstawie (P2.39) mamy

(P2.45)


rc(*c. 0) = -l0 =h +i2

Współrzędna xc określająca położenie suwaka wynosi

XC ~ hx + hx = /j coscpt +12 cosę2 = li cosę-j +I2-A    (P2.46)

W celu obliczenia prędkości kątowej różniczkujemy (P2.43) względem czasu:

(f)2 COS(p2 = -Xęi coscpi


(02 = <p2 = -Xcpi


COS(Pi

cosę2


(P2.47)


= ~X(pi A 1cosęi


Następnie różniczkując (P2.46) względem czasu obliczymy prędkość liniową punktu C

VC~ *C -- h<Pi (sincpi + 0,5A A~1 sin 2(pt)    (P2.48)

80


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
23 luty 07 (106) Znak (-) we wzorze (P2.102) oznacza, że zwrot prędkości kątowej satelity 2 jest prz
23 luty 07 (84) Przekształcamy układ równań (P2.52) do postaci: If coscpi +l2 cos(p2 -10 = -l3 cosę3
23 luty 07 (109) Rozwiązanie Przełożenie przekładni obliczamy podobnie jak przełożenie iJ23 w przykł
23 luty 07 (105) Ostatecznie przełożenie przekładni obiegowej wyniesiez3y Zj+z3 Zł) Z1 (P2.97) Przeł
23 luty 07 (117) Siły wewnętrzne, czyli reakcje w parach kinematycznych, oznaczono symbolami, które
23 luty 07 (119) W równaniach (3.1) i (3.2) przyjęto oznaczenia: Pi - wektor główny sił zewnętrznych
23 luty 07 (130) Jeżeli w mechanizmie zastąpimy pary kinematyczne ki. 4 parami ki. 5, to równanie (3
23 luty 07 (21) Przykład 1.1 n = 3p1 = 0,p2 = 0, p3= 1, p4=1, ps=2 Rys. 1.11. Przestrzenny czworobok
23 luty 07 (24) Oznacza to, że człon 3 (krążek) w wariancie A jest kinematycznie zbędny. Tworzy on j
23 luty 07 (53) Rys. 2.13. Składowe przyspieszeń suwaka 2 poruszającego się po prostoliniowej prowad
23 luty 07 (55) Oznacza to, że długości rysunkowe wektorów prędkości liniowej oraz przyspieszenia li
23 luty 07 (61) Prędkość punktu K znajdziemy na podstawie układu równań (P2.13), porównując ich praw
23 luty 07 (64) Przyspieszenie punktu K można również znaleźć, obliczając w pierwszym 6 • BK zrównać
23 luty 07 (72) Rozwiązując wykreślnie układ równań (P2.34) i (P2.35), znajdujemy punkt przecięcia k
23 luty 07 (83) W celu obliczenia przyspieszenia kątowego różniczkujemy (P2.47) względem czasu A .2
23 luty 07 (85) (P2.58) Po podniesieniu (P2.57) stronami do kwadratu otrzymujemy (1 + D2)cos2 cp2 +2
23 luty 07 (86) W celu obliczenia przyspieszeń kątowych różniczkujemy równanie (P2.60) cofli cos(pi
23 luty 07 (90) W celu znalezienia prędkości kątowych i liniowych jarzma 3 różniczkujemy pierwsze z
23 luty 07 (92) Etap 2 Analiza mechanizmu korbowo-suwakowego opisanego wielobokiem wektorowym (P2.92

więcej podobnych podstron