24ss

24ss






24

iS)

M


OJ

oo —I >

O

fsj.

mz


>


pozbawionym roślinności krajobrazie są jedynymi wyznacznikami przestrzeni.

Piramidy budowano, posługując się obliczeniami matematycznymi i znajomością praw fizyki. Największa, grobowiec faraona Cheopsa, ma 146,6 m wysokości, długość każdego boku wynosi 230,35 m. Podstawę usytuowano według czterech stron świata. W centrum piramidy znajduje się duża pusta komora, a nad nią szereg pomieszczeń odciążających, żeby nie zawalił się strop. Dwa ukośne szyby wentylacyjne doprowadzały do niej świeże powietrze. System korytarzy prowadził do komory grobowej królowej, a następnie do właściwej komory królewskiej z sarkofagiem faraona. Komora to umieszczona jest tutaj - jak i we wszystkich piramidach - pod ziemią (il. 10). W okresie Nowego Państwa, gdy osoba króla straciła na znaczeniu i zaniechano budowy kosztownych piramid, nową formą stał się grobowiec kuty w skale z towarzyszącą mu świątynią grobową. Największa ich liczba znajduje się w Dolinie Królów i Dolinie Królowych naprzeciw Karnaku i Luksoru. Tutaj po raz pierwszy w dziejach archeologii egipskiej odnaleziono nietknięty grób


< 12. Kolumny egipskie:

a)    z Beni-Hasan;

b)    z Meedinet-Habu;

c)    z Kum-Ombo;

d)    protodorycka z Beni-Hasan

królewski z pełnym wyposażeniem - był to grobowiec Tutenchamona odkryty przez Cartera i Carnarvona w 1922 r.

Do najsławniejszych świątyń skalnych należą świątynie Ramzesa II i Nefertari w Abu Simbel, (przeniesione w związku z budową tamy na nilu w Asuanie), oraz rekonstruowana przez Polaków świątynia królowej Hatszepsut w Dejr el-Bahari.

Świątynie

Podstawowym tworzywem architektonicznym był kamień. Ten twardy, ciężki i niełatwy w obróbce materiał przy ograniczonych możliwościach konstrukcyjnych narzucał architektom sposób rozwiązania bryły, dominował w całości budowli, nadając jej wrażenie trwałości, nie-zniszczalności.

Zasadą konstruowania było najprostsze prawo działania przeciwstawnych sił ciążenia i podpierania. Kamienne belki stropowe miały długość ograniczoną przez tendencję do załamywania się pośrodku. Przy wielkich powierzchniach sal świątynnych trzeba było stawiać dużą liczbę podpór w postaci filarów czy kolumn podtrzymujących




Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
;# r cn Oj t i oO; icO ! fe fOj U M iV~ 1 psa iplij rur? i■ ^llI ! 1 -i-i i -i.--i pi I I I 11 ł i I
Skanowanie 12 06 05 24 (5) £a rf/3. $ c/=<3o° P-. i
SCAN0012 (24) <&rij (jcao to i    !. f t r i— fyjtólfUjn/yiL ... farc/oi
skanowanie0012 5 jgnctę.    ^J,9*^ydL. jTjppj Ux.^oO(zę c^vw/ j j /<?] /t/mz/ja#jk
.1 £ O. O cn T3 *iS -Oj*I? G a PRZEDMIOT I
idp^feo-c ^ wo O°o^OO °I Xo@ctoCgP ^ Vj&. oVd ■^ód oQxo
IMAG0166 (8) Ł I.od, A & i Oo r S i~>0T. - - (r yHi i 2wT x r»l* * . / £/r H l * Ur) . sr NUH
screen1 -C:IW«iink E III* follouln? nycUnz .trę imniuii nc Uidil    oj . it*»i fruń r
TOB18 W celu obliczenia funkcji macierzy eAt wykorzystujemy metodę Cayleya--Hamiltona eAt = Oo(t)l +

więcej podobnych podstron