24 (631)

Ryc. 35. Mięsień pośladkowy średni {m. gluteus medius)

Zasadnicze kostne punkty odniesienia w tym badaniu stanowią, część przednia grzebienia biodrowego i brzeg górny krętarza większego,

Przy ułożeniu rąk tak. jak na rycinie obok, poleca się badanemu odwieść udo wbrew oporowi podczas tego ruchu wyczuwalne jest napinanie się mas mięśniowych pod palcami ręki bliższej.

Następnie badany, utrzymując ciągle udo w odwiedzeniu, powinien wykonać serię szybkich ruchów rotacji do wewnątrz w stawie biodrowym Ma to na celu bardziej wybiórcze pobudzenie do pracy włókien przednich mięśnia pośladkowego średniego. Mimo że te dodatkowe ruchy wymagają również udziału mięśnia pośladkowego małego (m. gluteus minimus), to jednak sprzyjają przede wszystkim lepszemu wyczuciu poszukiwanej struktury pod palcami.

Uwaga: Ręka wywierająca opór jest ułożona w dolno-óocznej części uda. powyżej kolana (aby zapobiec ruchom w stawie pośrednim, czyli w tym przypadku kolanowym).

Ryc. 36. Technika odróżniania mięśnia pośladkowego średniego (m. gluteus medius) od mięśnia napinacza powięzi szerokiej (m. tensor fasciae latae)

Przyjmując za wyjściową pozycję opisaną wyżej, badający poleca badanemu lekko zgiąć kończynę w stawie biodrowym i sam kieruje tym ruchem, przy ciągle zachowanym odwiedzeniu uda Między palcami badającego uwidocznia się wówczas masa mięśnia napinacza powięzi szerokiej.

Uwaga Należy wyobrazić sobie pionową linię, łączącą kolec biodrowy przedni górny z krętarzem większym. Linia ta wyznacza granicę przednią okolicy pośladkowej (ryc. 31), a zarazem odpowiada brzegowi tylnemu mięśnia napinacza powięzi szerokiej. który kieruje się jeszcze niżej, na przednią powierzchnię uda (patrz też ryc. 34).