• Obciążenie przenosi zarówno osnowa jak i inkluzja
• Twarde cząstki ograniczają odkształcenia osnowy - jeżeli wartość naprężeń przekroczy ~ 3 x granicę plastyczności -zniszczenie materiału
• Włókna: mocne, sztywne, lekkie
• Podział: wiskery i włókna
• Wiskery: cienkie monokryształy o dużym stosunku długości do średnicy, są najmocniejszymi materiałami o Rm zbliżonej do wytrzymałości teoretycznej.
• Wytrzymałość kompozytu rośnie ze wzrostem l/d włókna
a) polimery utwardzalne: epoksydy, poliestry, fenoplasty, fluorowęglany, poliamidy
b) polimery termoplastyczne: polieteroketon -bardziej ciągliwe, mniejsza odporność na temperaturę
c) metale: Al, stopy Al-Li, Mg, Ti
d) ceramika: SiC, SiN, Al203
Wypełnienie kompozytów włóknistych |
Projektowanie kompozytów | |
• Włókna szklane: wysoka wytrzymałość, mała sztywność, duża gęstość, najniższe koszty |
• Włókna muszą wykazywać adhezję do matrycy | |
• Włókna węglowe: wysoka wytrzymałość, wysoki moduł |
• Współczynniki rozszerzalności cieplnej zbliżone | |
sprężystości, mniejsza gęstość niż szkła |
• Osnowa winna dokładnie wypełniać przestrzeń | |
• Włókna borowe: wysoka wytrzymałość, duża sztywność, duża gęstość, najwyższy koszt, wewnątrz włókna |
między włóknami | |
wolframowe |
• Krytyczna długość włókna: lk = Rm d/ Tk | |
• Włókna aramidowe: największy stosunek wytrzymałości do |
• Wzrost zawartości włókien-wzrost | |
gęstości, wysoki koszt • Inne włókna: poliamidowe, SiC, stalowe, V, Mo |
wytrzymałości i sztywności kompozytu • Objętość zajęta przez włókna do 80% |
2