269 (13)

14 Żegluga w warunkach zakłóceń zewnętrznych 269

Przeciwdziałanie zewnętrznym zakłóceniom w ruchu statku

Znane parametry całkowitego znosu V_c mogą być wykorzystane do dalszej nawigacji. Metoda graficzna polega na odejmowaniu wektorów (rys. 14.15).

Jeżeli są dane: pozycja wyjścia A(<p_A, X_A). pozycja przeznaczenia B( <p_A, X_A), odległość d_IH oraz KDci, V_w, V_t., K_ę, a także cp, to kierunek drogi KD(KR) oraz KK można obliczyć w następujący sposób:

1)    zaznaczyć pozycje A i B na mapie;

2)    z pozycji A wykreślić V_c , K, na okres 1 godz. (30 min):

3)    z końca wektora C( V_c , K_c) - punkt ('. zaznaczyć luk prędkością V„, do przecięcia się z KDJ w punkcie D;

4)    z pozycji A wykreślić linię równoległą do CD:

5)    zmierzony kierunek KD jest kursem rzeczywistym, który należy poprawić o cp, w celu otrzymania kursu kompasowego, KR⁰ - cp°.

Rys. 14.15. Przeciwdziałanie całkowitemu znosowi statku

14.7. Pływanie statku małymi prędkościami przy działaniu prądu i wiatru

Na rysunku 14.16 przedstawiono sytuację, gdy wektor całkowitego znosu jest większy od wektora prędkości statku po wodzie, co występuje w czasie manewrowania na małych prędkościach sterownych. Jeżeli nie jest znany parametr całkowitego znosu AC, to nawigator nie może przeciwdziałać zakłóceniom zewnętrznym, zwłaszcza przy zmianie kierunku znosu AC\(y\).

Planowanie ruchu statku w rejonach ograniczonych, przy prądzie i wietrze, musi uwzględniać fakt, iż zmiana wartości poprawek na całkowity znos z wartości y\ na y₂ (rys. 14.16) spowoduje, że statek nie będzie przeciwdziałał zakłóceniom zewnętrznym. gdyż V_r będzie większe od V_w.