280 (33)

280

Shtetyka hogyiisfycsMt

* (17). i (18)j (19), * (20)./(21), / (22), * (23),; (24). m (25), m (26), n (27). n (28), w (29), o (30K o (31), e (32). e (33). Są to rymy pełne. Układ rymów w obrębie analizowanego utworu jest jak wdać, nieregularny i skomplikowany¹⁷.

Pary rymowe (rymy parzyste) wystąpiły* w ośmiu miejscach: w szesnastu wersach na 33 wersy, czyli prawie w* połowie. Osobno trzeba tu potraktować rym m, który tworzy parę w wersie 25 i 26 i powtórzony został w wersie 29. Jeżeli doliczy się ten ostatni układ (w. 25 i 26), to można powiedzieć, że pary rymowe są w dziewięciu miejscach w* osiemnastu w ersach. Stosunkowo częściej występują one w końcowej partii tekstu (w pięciu miejscach, poczynając od 21 wersu).

Rym e, który pojawił się w 7 i 8 wersie, jest także w dwóch ostatnich wersach (32 i 33).

Pary rymowe są właściwością wersów o różnej rozpiętości pod względem liczby sylab: 11 i 6 (w. 2 i 3), 6 i 5 (w. 7 i 8), 11 i 5 (w. 11 i 12,30 i 31), 11 i 8 (w. 13 i 14), 8 i 8 (w. 21 i 22,25 i 26), 2 i 7 (w. 27 i 28) oraz 13 i 8 (w. 32 i 33; chodzi tu o powtórzoną parę z rymem e; por. wyżej).

4. Granice wersów są z reguły równocześnie granicami zawartych w nich wypowiedzeń (zdań lub oznajmień) pojedynczych lub złożonych, a także granicami zawartych w wersach wypowiedzeń (zdań lub oznajmień) składowych. Można by za Klemensiewiczem przyjąć, że mamy tutaj, gdy chodzi o „stosunki syntaktyczno--wersyfikacyjne”, dwa stopnie zgodności (w obrębie czterostopniowej skali): I stopień - zgodność zupełną i II stopień - zgodność ograniczoną wyższego stopnia¹¹. Są trzy odstępstwa od tego: 1) wers 7: Za wysokie progi, 2) wers 18: Stojącego tuż nad zrębem, 3) wers 30: Ej! - krzyknął z góry - Ej, ty ryży kudła. We wspomnianej skali dotyczącej zgodności struktur syntaktycznych z wersyfikacyjnymi byłby to III stopień: zgodność ograniczona niższego stopnia¹⁹.

5. Analizowany utwór ma fabułę jednowątkową. Pozostaje z tym w związku wysoki stopień jego spójności pod względem semantycznym (tematycznym)²⁰. Wysoki jest też stopień spójności tego tekstu pod względem składniowym.

Wyjątek stanowi tu piąty wers, zawierający wypowiedzenie dwukrotnie złożone podrzędne okolicznikowe przyzwolenia. Odpowiedni fragment tekstu z wypowiedzeniem poprzedzającym (w. 4) i z dwoma dalszymi (w w. 6-9) wygląda tak:

mowych. Obejmują one tutaj do 10 wersów, odległość zaś między współbrzmiącymi wyrazami bywa dość duża*’.

¹⁷ Co do podobieństwa pod tym względem do współczesnego wiersza wolnego por. M. G ł o w i ń s k i, T.Kostkiewiczowa, A.Okopień-Sławińska, J. Sławiński,op.cit.,s.490.

¹¹ Zob. Z.Klemensiewicz, Elementy składniowe w budowie wiersza. W: Ze studiów nadjęzykiem i stylem. Warszawa 1969, s. 69-70.

'* Por. ibidem.

^M J. Labocha [Język i styl bajki ludowej (Na przykładzie tekstu gwarowegoO dwóch siostrach W. ięry/c Artystyczny, t. X. Pod red. D. Ostaszewskiej, E. Stawkowej. Katowice 1996, s. 147] stwierdza, że teksty bajek są z reguły bardziej spójne dzięki temu, że bajka zakłada proste następstwu zdarzeń i zachowań bohaterów.