274 (35)

zosia: Ja kocham inaczej niż on.

kasia: Każdy kocha inaczej, ty nie jesteś nim, a on nie jest tohą. Ale może ty mówisz o swojej miłości nadmiarowo. Może dodajesz coś, czego nie czujesz, może mówisz, ho trzeba powiedzieć. Jak wtedy wierzyć, że ten drugi mówi szczerze?

zosia: Jak on to mówi, czuję się zobowiązana też mu powiedzieć.

kasia: Nie rób tego. Po prostu powiedz: „Bardzo ci dziękuję” albo „Bardzo miło mi to słyszeć", albo „Bardzo to dla mnie ważne”. I też tylko wtedy, kiedy to prawda. Nie oddawaj na zasadzie, że wypada, bo wtedy po pierwsze, lekceważysz swoje słowa, a po drugie, umniejszasz jego wartość.

ewka: Mnie się teraz nasunęło, że to jest sedno sprawy — jeśli siebie nie lubię, nie toleruję czegoś w sobie, to jakoś trudno mi kochać inną osobę.

kasia: Dlatego te niby-miłości są takie powykręcane. Siebie trzeba kochać najpierw. A nawet się sobie oświadczyć. Napisałam kiedyś do siebie list miłosny i to był jeden z najmilszych momentów mojego życia. Napisałam, że nigdy siebie nie opuszczę i że zawsze ze sobą będę, że zawsze będę siebie kochać i że daję sobie

274 I BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ