271 (29)

Ifflwe i mikrohybrydowe przeznaczone dla zębów przednich, bocznych lub uniwer-Bpfce o różnej konsystencji (półpłynnej - fłow, standardowej i gęstej - tzw. konden-Msalne, upakowalne - heavy body), przezierności (szkliwa, zębiny, brzegów pocznych) i szerokiej gamie odcieni; 3) ormocery, będące organicznie modyfikowaną ceramiką; 4) kompomery, czyli kompozyty modyfikowane polikwasem; Pcementy szklano-jonomerowe konwencjonalne (chemoutwardzalne), wzmocnio-p(cermety) i światłoutwardzalne (modyfikowane żywicą) oraz 6) giomery. Do od-fedowy metodą pośrednią służą wkłady (inlay), nakłady (onlay), nadkłady (over-fcr) i wypełnienia lane z ćwiekiem (pinlay) sporządzane z kompozytu, ceramiki lub petalu.

I Poszczególne czynności wykonywane podczas opracowania ubytku są bardziej pb mniej bolesne dla pacjenta, ale w większości eliminowane są przez znieczulenie miejscowe. Jednak niektóre z nich, takie jak silne odciąganie wargi, trzymanie długo •wartych ust, nadal stanowią dyskomfort. Przed wykonaniem znieczulenia należy ptaściwie zdiagnozować stan miazgi, a podczas opracowania stosować odpowiednie jdUodzenie chroniące przed termicznym uszkodzeniem miazgi. Pacjenci na ogół preferują wiertarkę turbinową niż wolnoobrotową, gdyż odczuwają wibrację. Odczucie wibracji można zmniejszyć, naciskając palcem ząb podczas preparacji.

L Otwarcie ubytku - dostęp do próchnicowej zębiny

Opracowanie polega na usunięciu twardych tkanek zęba w takim stopniu, aby uzyskać dobrą widoczność wnętrza ubytku i możliwość wprowadzenia narzędzi w celu •sunięcia zębiny próchnicowej. Próchnica szerzy się szybciej w zębinie niż w szkliwie, co sprawia, że następuje podminowanie szkliwa. Nawisy szkliwa usuwa się ięcznie dłutem, naciskając pionowo ostrzem na brzeg szkliwa lub maszynowo małymi kamieniami diamentowymi w kształcie walca, płomyka lub kulki osadzonymi na końcówce turbinowej. Niewykonanie odpowiedniego otwarcia może być przyczyną błędów w dalszych etapach postępowania, aż do przypadkowego obnażenia miazgi włącznie. Na ogół duże zmiany próchnicowe, niezależnie od ich umiejscowienia, są łatwo dostępne. Trudności sprawiają małe zmiany umiejscowione na powierzchni żującej, stycznej lub wokół albo poniżej istniejącego wypełnienia. Dostęp do próchnicy na powierzchni stycznej zębów bocznych można uzyskać poprzez: 1) usunięcie krawędzi brzeżnej, gdy zmiana jest duża; 2) przez powierzchnię policzkową lub językową, gdy zniszczony jest punkt styczny i zmiana szerzy się w kierunku brzegu dziąsła, pozostawiając zdrową krawędź brzeżną; 3) od powierzchni żującej z pozostawieniem nienaruszonej krawędzi brzeżnej i przez 4) bezpośredni dostęp w przypadku usuniętego zęba sąsiedniego.

Dostęp do małych zmian na powierzchni stycznej zębów przednich uzyskuje się zazwyczaj od powierzchni podniebiennej lub językowej, pozostawiając maksymalną ilość szkliwa, nawet niepodpartego, na powierzchni wargowej. Jednak przy stłoczeniu zębów czasem łatwiejszy jest dostęp od powierzchni wargowej. Uzyskanie dostępu do próchnicy wokół istniejącego wypełnienia może być trudne, gdy chce się tylko poprawić wypełnienie. Wówczas uzyskuje się dostęp kosztem części wypełnienia, a nie zdrowego szkliwa i nie niszcząc retencji wypełnienia. Jeśli nie ma pewności, czy uzyska się dostęp do usunięcia wszystkich zniszczonych tkanek, bezpieczniej jest usunąć całe wypełnienie. Obecnie przed uzyskaniem dostępu do

271