298

6.3. Pomiar współczynnika załamania światła oraz wyznaczanie stężenia roztworów metodą refraktometryczną

Rys. 6.3

Wiązka światła, padając na granicę dwóch ośrodków przezroczystych o różnych gęstościach optycznych, ulega załamaniu (rys. 6.3). Stwierdzono, że dla danych dwóch ośrodków w niezmiennych warunkach fizycznych stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania jest wielkością stałą, zwaną współczynnikiem załamania. Jest to prawo Snelliusa.

Względny współczynnik załamania ośrodka drugiego względem ośrodka pierwszego 7i₂i wyraża się wzorem:

(6.6)

sina sin fi

lub wzorem równoważnym:

*21

(6.7)

gdzie:

a -kątpadania, fi - kąt załamania,

Uj - prędkość rozchodzenia się światła w pierwszym ośrodku, v₂ - prędkość rozchodzenia się światła w drugim ośrodku. Bezwzględny współczynnik załamania substancji jest to stosunek prędkości c światła w próżni do prędkości fazowej v światła w danej substancji:

Względny współczynnik załamania ośrodka drugiego względem pierwszego wyraża się więc wzorem:

*21

'i _

C V

mmmm

gdzie:

i₂ — bezwzględne współczynniki załamania światła, odpowiednio ośrodka 1 i 2.