29

Szarotka alpejska

Leontopodium alpinum

Rodzina: astrowate (złożone) -Asteraceae (Compositae)

OPIS

Bylina do 20 cm wysokości, cala pokryta gęstym, grubym, filcowatym kutnerem. Liście szarawoniebieskie - dolne o długości do 5 cm, górą lopatkowatc, dołem zwężone w ogonek, ułożone w różyczkę, zimujące, natomiast łodygowe - wąskie, dcdzące, długości do 2 cm. Na szczycie łodygi znajduje się 3-10 niewielkich, główkowatych koszyczków, wspartych przez gwiazdkowato rozpostarte liście pokryte grubym, białym filcem, z daleka przypominające płatki kwiatu. Szarotka nic tworzy rozłogów i rozmnaża się tylko z nasion.

KWITNIENIE

Lipiec - wrzesień. Kwiaty zapylane są przez muchy i chrząszcze. Nasiona powstają jednak na drodze partenogenezy.

IHH SIEDLISKO 'H

Nasłonecznione miejsca, od podnóży gór aż po piętro halne, najczęściej na półkach i w szczelinach skalnych, ale zdarza się, że rośnie nawet wśród traw. Wymaga podłoża wapiennego, o odczynie zasadowym lub obojętnym.

WYSTĘPOWANIE

W Polsce tylko w Tatrach. Jej zasięg występowania obejmuje tylko Karpaty, Alpy, Pireneje i góry Pół wyspu Bałkańskiego.

I

ZAGROŻENIA

W przeszłości była na granicy całkowitego wytępienia, gdyż masowo zrywali ją zarówno turyści, jak i górale produkujący pamiątki. Zrywanie lub wykopywanie szarotki ze stanowisk naturalnych jest nie tylko czymś niestosownym, ale także bez sensu - od dawna znajduje się ona w uprawie ogrodowej.

CIEKAWOSTKI 1^^^—

Pokrycie długimi, miękkimi włoskami spowodowało, że szarotka nazywana jest „kocimi łapkami" lub „sukiennikiem". Stała się symbolem Tatr nie tylko z powodu urody, ale także dlatego, że należy do grupy „nieśmiertelników” - roślin zachowujących charakterystyczny wygląd nawet przez długie lata po zerwaniu.

63