318 (13)

Atp • a_t + A/. *6, «= /,,

(16.1)

• ai+ńk' bi ~ l_ly A<p • d₃ + dź * 63 =* /₃,

gdzie:

/i *■    /j ••    /j " JAj-| 1

Po odjęciu równania pierwszej linii pozycyjnej od równania drugiej linii otrzymuje się równanie pierwszej dwusiecznej. Po odjęciu równania drugiej linii pozycyjnej od równania trzeciej linii otrzymuje się równanie drugiej dwusiecznej. W obu równaniach dwusiecznych błędy systematyczne s zredukują się. Powstałe w ten sposób równania dwusiecznych mają postać

d/i₂-d/i, «= (cos/<₂-cos.4,) • A*p + (sin d₂-sin.4,) • cos<p. • dż, |    M6'^>)

Ahz-Ahy » (cos A,-cos A₂) • dę> + (sin d₃-sind₂) • cos<p. • Ak. \

Niewiadome dtp i A/, w tym układzie równań określa się dowolną metodą. Po ich dodaniu do współrzędnych pozycji zliczonej otrzymuje się pozycję obserwowaną wolną od błędów systematycznych.

Ponieważ każda z linii jest obarczona błędami przypadkowymi, więc pozostaje jeszcze problem określenia tych błędów w pozycji obserwowanej (§ 16.2.3).

Oprócz omówionej tu metody analitycznego określania współrzędnych pozycji obserwowanej istnieje również oparta na podobnej zasadzie metoda graficzna. W tym

5 r r r iM

Rys. 16.6. Lliminacja błędów systematycznych graficzna metodą dwusiecznych oraz ilustracja

błędów przypadkowych

wypadku wykreśla się dwie lub trzy dwusieczne kątów w trójkącie błędów. W punktach przecięcia się linii pozycyjnych oznacza się strzałkami kierunki na ciała niebieskie. Dwusieczne par strzałek wyznaczają położenie pozycji obserwowanej P₀.

318