muzyki za pomocą pełnego wyrazu ruchowego. Jest to jedna z nielicznych dyscyplin sportowych, uprawianych wyłącznie przez kobiety. W skład jej wchodzą następujące konkurencje z przyborami:
1) ćwiczenia ze skakanką z sznura konopnego bez rączek,
2) ćwiczenia z obręczą z drewna lub tworzywa o średnicy 80-90 cm,
3) ćwiczenia z piłką z kauczuku lub tworzywa o wadze 400 g i średnicy 18-20 cm,
4) ćwiczenia z wstążką z atłasu lub satyny o długości 6 m, szerokości 4-6 cm i długości kijka łącznie z zamocowaniem 50-60 cm,
5) ćwiczenia z maczugami z drewna lub tworzywa o wadze 150 g i długości 40-50 cm,
6) układy zbiorowe; w konkurencji tej startuje 6 zawodniczek, a ocena dotyczy, obok kompozycji i elementów technicznych, zgodności ćwiczeń występujących zawodniczek.
W ramach tego kierunku gimnastyki istnieje podział na dwa rodzaje:
1) na gimnastykę pomocniczą w sporcie - w ramach potrzeb poszczególnych dyscyplin sportowych,
2) na gimnastykę specjalną w zakładach pracy.
GIMNASTYKA POMOCNICZA W SPORCIE
Gimnastyka pomocnicza w sporcie ma na celu wszechstronny rozwój fizyczny sportowców przez systematyczne doskonalenie cech motorycznych. Celem jej jest osiągnięcie jak najlepszych wyników w wybranej dyscyplinie sportowej.
Środkami tego rodzaju gimnastyki są ćwiczenia kształtujące szczególnie zdolności motoryczne i wolicjonalne, konieczne w poszczególnych dyscyplinach sportowych. Stąd dobór ćwiczeń i metoda prowadzenia zajęć zależna będzie od specyfiki danej dziedziny sportu, od właściwości indywidualnych i od stopnia wytrenowania ćwiczących oraz od okresu treningowego.
W nowoczesnym treningu sportowym stosuje się różnego rodzaju ćwiczenia gimnastyczne: np. w zaprawie boksera wykorzystuje się ćwiczenia ze skakanką w celu kształcenia skoczności i wytrzymałości specjalnej oraz podwyższenia funkcji układu krążenia i oddychania; w treningu lekkoatlety specjalizującego się w skoku o tyczce stosuje się ćwiczenia na kółkach, linach i drążku, co pomaga w szybszym przyswojeniu techniki tej konkurencji.