330 (11)

330 Podstawy nawigacji rnorskiei

informacje o warunkach hydrometeorologicznych, wraz z zalecanymi trasami żeglugi, w zależności od pory roku.

W rozdziale pierwszym podano informacje hydrometeorologiczne, niezbędne do planowania tras oceanicznych (definicje, zasady i instrukcje). Można tam znaleźć również zdefiniowane pojęcia najlepszej drogi klimatycznej i długości trasy. Ponadto opisane są porty docelowe, między którymi wybiera się odległości na trasie; jeśli odległość jest większa niż 1000 mil, dokładność obliczania wynosi do 10 mil. Znajduje się tam również specjalny diagram do obliczania czasu przejścia dla określonej założonej prędkości. Opis ortodroniy jest bardzo szczegółowy (łącznie ze wzorami). Jeden z paragrafów zawiera omówienie zasad pływania po loksodromie wraz z podaniem sposobu obliczania drogi i kierunku drogi. W dalszej kolejności znajdują się podstawowe informacje meteorologiczne dla marynarzy. Dział rozpoczyna się od omówienia ciśnienia atmosferycznego, a następnie wiatrów i ich powstawania na kuli ziemskiej. Opisany jest również wpływ obszarów lądowych i zmian deklinacji Słońca na powstawanie i zmiany kierunku ruchu mas powietrza. W dalszej części zawarty jest opis wiatrów sezonowych, jak pasaty i monsuny, depresje atmosferyczne - ich powstanie oraz budowa pozioma i pionowa wraz. z masami powietrza i frontami na średnich i wyższych szerokościach geograficznych. Bardzo szczegółowo przedstawiono cyklony tropikalne a także terminologię skal wiatrów w rejonach tropikalnych;

1)    niż tropikalny (Tropican Depression) - wiatry o sile 7°B i mniejszej;

2)    sztorm tropikalny (Tropieni Storni) - wiatry o sile 8¹' - 9"B;

3)    silny sztorm tropikalny (Sever T.S.)- wiatry o sile I0°B;

4)    cyklony, tajfun, huragan itp. - w iatry o sile I2°B i wyższej.

Na uwagę zasługuje tablica, w której zestawiono powstawanie cyklonów tropikalnych w różnych rejonach świata w skali roku. Opisane są tam przybliżone tory ruchu cyklonów oraz ich prędkości i rozmiary centrum „oka", a także objawy zbliżania się do cyklonów. Parę uwag poświęconych jest wyżom na średnich szerokościach. Podane są również wskazówki, jak unikać sztormów tropikalnych i jak manewrować, aby bezpiecznie oddalić się od oka cyklonu.

W dalszej części opisane są przyczyny powstawania mgieł, ich rodzaje oraz prognozowanie powstawania mgieł na morzu. Załączona tablica B dotyczy określania temperatury punktu rosy.

W części dotyczącej działania wiatru, fali wiatrowej i fali martwej, omówiono zasady prowadzenia statku w oparciu o informacje meteorologiczne. Podano również sposób korzystania z porad w zakresie prowadzenia statku na oceanie, udzielanych kapitanom przez wyspecjalizowane ośrodki na lądzie (Ocean Routes itp ). W tej części poradnika zamieszczone zostały diagramy opisujące procentowe wydłużenie czasu drogi przejścia przez Atlantyk lub Pacyfik, w kierunku wschodnim lub zachodnim, w różnych miesiącach roku. Stanowi to bardzo ogólny sposób kalkulacji ETA w tych rejonach. Zmodyfikowana skala wiatrów Beauforta oraz wysokości fal (wg W MO Codę 100) jest bardzo pomocna przy analizie prędkości statku. Przedstawione są tam