33 (304)

fy), a także ograniczonego dostępu do urządzeń kopiujących kolory. Obecnie w technice barwnej sporządza się najczęściej rysunki poglądowe wykorzystując:

-    kolory czerwone (karmin, cynober, minia),

-    kolory pomarańczowe (żółty, chromowy ciemny),

-    kolory żółte (żółty chromowy jasny, ugier złoty, cytrynowy, gumigutta, um-bra palona),

-    kolory zielone (zieleń jasna veronez, zieleń soczysta, zieleń ciemna szmaragdowa),

-    kolory niebieskie (błękit jasny kobaltowy, błękit ciemny ultramaryna, błękit ciemny paryski),

-    kolory fioletowe (fiolet ciemny, fiolet ametystowy),

-    kolory pochodne (brązowy, czerń, biały, srebrny, złoty).

W rysunku technicznym budowlanym zastosowanie mają tylko niektóre z wymienionych kolorów:

-    umbra palona (grunt),

-    ugier (piasek),

-    błękit paryski (stal),

-    fiolet lub zieleń (beton),

-    cynober (cegła nowa - projektowana),

-    rozwodniony karmin (cegła stara - istniejąca),

-    karmin (materiały ceramiczne, cegła),

-    ugier złoty, żółty (izolacja termiczna),

-    gumigutta (projektowany element drewniany),

-    sjena palona z grupy kolorów brązowych (istniejący element drewniany),

-    rozwodniony czarny tusz (wykopy i części budynku przeznaczone do rozbiórki).

Na rysunku instalacyjnym poszczególne rodzaje przewodów można wyróżnić kolorami. Na przykład na rysunku instalacji c.o. poszczególne przewody, zależnie od rodzaju czynnika grzejnego (woda, para wodna) i jego parametrów, oznacza się następująco (dla wody - temperatura do 115°C):

-    przewód zasilający - karmin,

-    przewód powrotny - niebieski,

-    przewód odpowietrzający lub napowietrzający - sepia.

W technice barwnej sporządza się również tzw. plansze zbiorcze rysunku instalacyjnego, przedstawiające na danym podkładzie architektoniczno-budowlanym (lub geodezyjnym) jednocześnie wszystkie rodzaje instalacji projektowanej lub istniejącej obiektu (wykreślane różnymi kolorami).

Na rysunkach architektonicznych można prezentować elewacje w naturalnych, projektowanych kolorach. Malowanie (tzw. lawowanie) rysunków wykreślanych na brystolach wykonuje się odpowiednimi pędzlami stosując, zależnie od potrzeb, farby tempery lub plakatowe (kryjące), akwarele (nie kryjące - po ich nałożeniu prześwituje tło rysunku) albo tusz kreślarski kolorowy. Lawowanie może być jednorodne lub o tonacji zmiennej, uzyskiwanej przez stopniowe rozwadnianie kładzionych kolejno części pigmentu.