38 (419)

poczuła luz, żebym się rozleniwiła, nacieszyła chwilą. Zawsze byłam krok do przodu, planując, co będzie dalej...

kasia: Żyłaś ciągle w planach.

gośka: Tak. Aż do pewnego momentu. Kilka miesięcy temu wylądowałam w szpitalu. Wtedy powiedziałam sobie: „Stop”. Poszłam do psychologa i zaczęłam pracę nad sobą, bardzo intensywną, tak?

kasia: Skorzystałaś z doświadczenia. Usłyszałaś to

„Stop”. Możesz powiedzieć swojemu mądremu organizmowi i swojej główce: „Dziękuję ci”. Powiedziałaś?

gośka: Nie, nie czułam tego. Byłam zła na siebie.

kasia: Nie dość, że byłaś w złym stanie, to jeszcze dokładałaś sobie. Często tak robimy. Znacie to? Nie lubimy siebie, więc sobie dowalamy.

A dlaczego? Pamiętam, kiedyś wywróciłam się przy mamie na spacerze i bolała mnie noga.

Co usłyszałam?

ewka: Dlaczego ty nigdy nie uważasz!

kasia: Jakbyś tam była, Ewa!

krysia: A ja słyszałam w takich chwilach: „Jeszcze i to na mnie...”

38 BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ