39 (7)

Fałszywie dodatnie

izolacją wirusa:

1. Izolowano    lub reaktywowano wirus

/. uprzedptęgó^c^żenia nie mającego związku z aktualnym schorzeniem'.

2rWirus stanowi zanieczyszczenie/ii^dowli komórkowej lub innego podlona biologicznego ’użytego do izojacji.

• 3. Niespecyficzny efękjLcjlPpatyczny jest następstwem toksyczności badanej próbki, obecnością bakterii lub innych przyczyn błędnie uzna^r nyćk za wirus.

4. Materiał badany zawiera dwa^jj^irazki, a izolowany nic jest przyczyną choroby.    "

(Tforod i agnosty kai '' t: krzyżowo reagujące antygeny.

1, 2. Njcsyvqptp inhibitory.

3.    Podwójne zakażenie^ w którym tylko jeden czynnik wywołuje

chorobę

4.    Wzrost miana w następstwie szczepienia, a nie naturalnego zakażenia.

Fałszywie ujemne Izolacja Wirusa:

1.    Zbyt^óżne lub zbyt wczesne pobranie prób.

2.    Pobranie prób z .niewłaściwego mję^a.

3.    Niewłaściwy .transport lub przechowywanie materiału do badań

(nie w stanie zamrożonym).    ^A/v^

4.    N i ewia śc i wy dąbpj^zjvie^ą t laboratoryjnych lub hodowh komórek do izolacji wirusa. ~

5.    roksy.0uip^ć'prpbki_;ńszc^ybpd0>4e j;oniórek, zaciemniając obecność wirusa.

Serodiagnostyka:

1.    PojbTąiii^.suro\yic w nie\vłuś.ciNyym czasi^. Ij. za późno w rozwoju toroby lub w zbyt małym odstępie dla wykazania wzrostu ilości rzęciwciął.

2.    Słaba pd^vied^jerpbgiczna niska^kntygenowosć wirusa lub znikatiLc-przecLwciaf w następstwie tworzenia się kompleksów immunolo-

gicznych.

3.

serologicznego. 38

ch.

Użydc.,^-właśęiwegp v\;i rus ą4 u b s/.częp u _xw i r uso w ego do odczynu

yitr/neim. ^    '‘^y    ,/ \J ~ b

4.    Nieswoisty, inhibiyo^ zaciemnia rzeczywisty wzrost ilości przeciw-

5.    pobrania prób surowicy.

Dużą trudność w interpretacji uzyskanych wyników i postawienia właściwego rozpoznania mogą stwarzać mieszane zakażenia . wirusowe, stwierdzane m.in. u bydła, świń, ptaków, koni i psów. Według Priskoki w chorobowo zmienionych narządach i w kale wykazano np. wspólne występowanie (asocjacje): korona- i rotawirusów; korona-, rota- i ka-liciwirusów; wirusów IBR. parainfłuenzy i biegunki bydła; wirusa zapalenia oskrzeli kur i adeno wirusów; pa rwo wirusa i wirusa nosówki; par-wowirusa i rotawirusa; wirusów biegunki i stomatitis papulosćTbyófa: wirusów pryszczycy i pomoru świń; korona- i enterowirusów. Wirusy te mogą zakażać organizm równocześnie lub kolejno, w obu przypadkach komplikując rozwój procesu chorobowego.

Priskoka (poz. 115a piśmiennictwa) omawia szczegółowo sposób postępowania w rozpoznawaniu takich mieszanych zakażeń wirusowych, uwzględniający dane epizootyczne (m.in. sposób kompletowania stada, pochodzenie zwierząt, pasz, ewentualne szczepienia), obniż kliniczny, zmiany anatomopatologiczne. badania elektronomikroskopowe i wyniki odczynów serologicznych. Celem tych ostatnich jest identyfikacja izolowanych wirusów, przy użyciu mieszanin surowic dla zarazków wchodzących w rachubę, metodą Lennette’a. i Schmidta (p. str. 146). Również badania dynamiki zmian poziomu przeciwciał dla poszczególnych wirusów mogą być przydatne w określeniu stopnia ich udziału w zachorowaniu zwierząt w danym środowisku.

Po/.ycjc piśmiennictwa: 12. 26. 37, 41. 44, 63, 70. 79, 98, I15a, 158.

Iq•_•    tco&jOv<    *-* -• •    \ i--.    ' ’>^ v'

• •    'A.    . • -    ' -    v->