400 (4)

-9.8 12.5 -13.4 — 240.5

Diag(C^<y₍^>OTo=i)) = (414.7, 269.4. 457.7, 121040.0)

v,^(5> = -0.5    G    i\v    ->    /(V|^<5)) =    1

V₂^{5) = 0.8    eAv    r(v^⁵⁾) =    l

v.j⁵⁾ = -0.6    €    -4    /(v₃^(a)) =    1

vj⁵⁾=-0.7    e    Av    ->    r(v[^;,)) =    l

T(V^<5,)=Diag(l. 1, 1, 1) = I₄

Ponieważ wszystkie standaryzowane poprawki znajdują się w przedziale dla nich dopuszczalnym, więc macierz tłumienia staje się macierzą jednostkową. W takiej sytuacji

p(6) _ »j^y(5)jp(5) ₌ j^p(5) ~ p(5) „ p

i piąty krok kończy proces iteracyjnego rozwiązywania zadania wyrównawczego odpornego na błędy grube.

Zatem

0.0021

P = P

(5) _

0.0030

0.0019

(mm)

0.0000

jest ekwiwalentną macierzą wag, której odpowiada następujące ostateczne rozwiązanie:

Zwróćmy uwagę na wartość estymatora poprawki v₄ = -240 (mm), bardzo dobrze (ze znakiem przeciwnym) „odkrywającą” założoną wartość błędu grubego (250 mm). Natomiast ostateczne wyniki wyrównania są w istotnym stopniu zbliżone do tych, jakie uzyskano w przykładzie 5.1.3 (bez błędu grubego). W realnych sytuacjach wartości błędów grubych nie są znane. Przedstawiony przykład uświadamia zarówno praktyczny sens zastosowania odpornego wyrównania, jak i stosuhkowo prostą jego realizację (w przypadku wybranej klasy metod odpornych).