Rozdział 10
Optymalizacja liniowa (czyli programowanie liniowe) jest teorią matematyczną i zespołem ngtod numerycznych obliczania maksimum lub minimum wyrażenia liniowego w obszarze ograniczonym za pomocą układu nierówności (albo równości) liniowych względem zmiennych. Zadania tego typu występują najczęściej w zagadnieniach ekonomicznych, transportowych i produkcyjnych; mają one jednak ważne zastosowania również w telekomunikacji, teorii aproksymacji i innych dziedzinach.
Przykład 10.1.1. W pewnym zakładzie używa się trzech maszyn Mlf M2, Af3 do wytwarzania dwóch produktów Pt, P2. Wyprodukowanie jednego Pt zajmuje 5 minut maszynie Mlf 3 minuty maszynie Mx i 4 minuty maszynie Af3. Analogiczne wartości dla P2 wynoszą odpowiednio 1, 4 i 3 minuty'. Czysty' zysk dla jednego Pt wynosi 30 dolarów, & dla jednego P2 — 20 dolarów (niezależnie od stopnia wykorzystania maszyn). Jak zaplanować produkcję, aby przynosiła maksymalny zysk?
Przypuśćmy, że na godzinę produkuje tię jednostek produktu Px i x2 jednostek produktu P2 .Wtedy zadanie polega na tym, aby znaleźć maksimum wyrażenia
f— 30xi+20.x2
Przy ograniczeniach (10.U)
5*,+ *2^60 (dla Af,), 3xi+4x2<60 (dla Mj), 4x1+3x2<60 (dla Af3).
xi >0*
x2>0.
^^Die zilustrowano rysunkiem 10.1.1. Pierwsza nierówność oznacza, że punkt (xa, xj) Ititć na prostej AB o równaniu Sx2+x2 = 6Q lub na Jewo od niej. Tnnc nierówności można zinterpretować podobnie. Punkt (xt, *2) musi spełniać wszystkie nierówności, Włtc musi leżeć na brzegu pięciokąta OABCD lub wewnątrz niego. Wartość maksymalizuj fiuikcji jest proporcjonalna do odległości punktu (*,, x2) od prostej/^, x2)=0 Raczonej kreskami i kropkami; jest oczywiste, że największą wartość ma ta funkcja ^k^hołku B. Każdy wierzchołek jest punktem przecięcia dwóch boków pięciokąta.