Systemy Kierowania Walką (SKW), bardziej znane pod akronimem BMS (ang. Battlefield Management System) to-w najogólniejszym ujęciu - uzupełnienie zautomatyzowanych systemów dowodzenia na „taktycznych nizinach", a więc tam, gdzie skupiona jest faktyczna siła uderzeniowa związków taktycznych i oddziałów. Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia zagadnień związanych z rozwiązaniem SKW Hektor firmy KenBIT, przygotowanym na potrzeby modernizacji wozów bojowych znanej pod
kryptonimem Puma-2.
Zagwarantowanie odpowiedniej efektywności elementów ugrupowania bojowego, w tym także wozów bojowych, stawia wielkie wyzwania przed systemami łączności i informatyki. Zastosowanie spójnego systemu informa-tyczno-łącznościowego (SIŁ) ma w ich wypadku zadanie wypełnienia ściśle określonych celów. Można je ująć w kilka znaczeniowo bardzo nośnych kategorii. Najważniejszym z nich, w przypadku stosowania na bwp, jest zwiększenie siły ognia. Na pierwszy rzut oka cel taki wydaje się odległy od wszystkiego, co kojarzy się z informatyką czy łącznością, niemniej jednak zapewnienie lepszej organizacji systemu ognia pododdziału bwp, to - obok modernizacji uzbrojenia - kolejny zabieg zwiększający zdolność rażenia poprzez zwiększenie skuteczności wykorzystania uzbrojenia. Bardzo ważne jest maksymalne odciążenie załogi bwp od konieczności wykonywania wszelkich czynności bezpośrednio niezwiązanych z prowadzeniem walki ogniowej. W tym celu konieczne jest przede wszystkim zautomatyzowanie dostarczania do członków załogi wszelkich informacji związanych zarówno z sytuacją bojową w otoczeniu bezpośredniego oddziaływania danego pojazdu, jak również z samym obiektem i jego stanem. Zapewnienie realizacji tej funkcji informacyjnej systemu osiągnąć można przede wszystkim na drodze integracji wszystkich dostępnych na bwp czujników oraz poprzez wygodny sposób prezentacji tych informacji. Nie mniej ważne jest tutaj także doprowadzenie informacji o elementach współdziałających, a więc innych pojazdach, zarówno własnego ugrupowania, jak też i sąsiadów. Automatyczne pozyskiwanie tej informacji i odpowiedni sposób jej prezentacji załodze odciąża dowódcę pojazdu od konieczności wzrokowej orientacji we własnym ugrupowaniu, a przede wszystkim likwiduje potrzebę komunikacji głosowej poprzez środki radiowe w zakresie wzajemnej orientacji przestrzennej podczas działania w ugrupowaniu. Chodzi
zasadniczo o to, aby jak najwięcej czasu przeznaczonego na komunikację radiową przeznaczyć na wymianę informacji o przeciwniku i o zdarzeniach ważnych z punktu widzenia całości formacji. Integracja funkcji informacyjnej w ramach systemu komunikacji wewnątrzobiektowej, zapewniającej komunikację członków załogi i desantu, dopełnia ergonomii SIŁ Pojęcie komunikacji wewnątrzobiektowej należy tutaj widzieć znacznie szerzej, nie ogranicza się ona bowiem jedynie do wnętrza pojazdu - należy również zapewnić komunikację bezprzewodową pomiędzy załogą oraz tymi jej członkami i desantem, którzy operują poza pojazdem, w ścisłym z nim współdziałaniu. Tak więc SIŁ musi realizować szeroko pojętą funkcję interkomu zintegrowanego z oprzyrządowaniem pojazdu. Należy mieć również na uwadze fakt, że bwp są pojazdami funkcjonującymi w warunkach, które siłą rzeczy zakładają straty bojowe. Tak więc bardzo ważne jest tutaj zapewnienie możliwości przejęcia roli dowódczej przez dowolny pojazd niższego szczebla. Do tego zadania SIŁ bwp musi być odpowiednio przygotowany, aby przejęcie dowodzenia mogło nastąpić natychmiast. Jeżeli do tego wszystkiego dołożymy funkcje mało widoczne dla bezpośredniego użytkownika, ale bardzo ważne z punktu widzenia jego bezpieczeństwa, a więc maskowanie systemu łączności, szyfrowanie oraz zapewnienie kompatybilności elektromagnetycznej, mamy bardzo uproszczony na potrzeby poglądowe, ale w miarę pełny obraz SIŁ bwp.
System Kierowania Walką Hektor, będący propozycją firmy KenBIT, przedstawioną Siłom Zbrojnym RP w kontekście modernizacji bojowego wozu piechoty BWP-1 wg programu Puma-2, łączy w sobie wyszczególnione wcześniej funkcje w jedną spójną całość. Jest to całkowicie mobilny system dowodzenia (funkcjonujący zarówno w ruchu, jak i na postoju), który tworzy rozległą sieć wymiany danych funkcjonującą na każdym szczeblu dowodzenia związkiem taktycznym (ZT). Do podstawowych jego cech należą:
■ realizacja funkcji dowodzenia na wszystkich szczeblach taktycznych;
■ platforma IP;
■ integracja mediów: radio (VHF, UHF, DS), łączność przewodowa i satelitarna;
Przykładowe okno oprogramowania Zautomatyzowanego Miejsca Pracy Hektor.