428 429 (2)

Nadźwiękawianie stawów kończyny górnej

Staw barkowy.

Ruchy głowicą okrężne, masujące, prowadzone są wzdłuż 3 pasów podłużnych od strony przedniej, bocznej i tylnej stawu barkowego na powierzchni mięśnia naramiennego oraz w obrębie pasa półkolistego otaczającego staw nad główką kości ramieniowej. Omijamy okolicę dołu pachowego (ryc. 294). Dawka miejscowa: 0,4—0,8 W/cm²; czas: 3 minuty. Dawka segmentarna na odcinek C4—Th»: 0,1—0,2 W/cm²; 2 minuty. W stanach zapalnych podostrych UD impulsowa: 0,4 W/cm²; 2—3 minuty.

W periarthrilis luimero-scapiilaris stosuje się nadźwiękawianie stawu barkowego, okolicy nadgrzebieniowmj łopatki i brzegu szyjnego mięśnia kapturowego. Dawka miejscowa 0,4—1,2 W/cm²; 6 minut. W przy-

Ryc. 296. Nadźwiękawianie pasa barkowego (od tyłu) wg Wiedau

Ryc. Nadżwiękawia- Ryc. 295. Nadźwiękawianie nie stawu barkowego pasa barkowego (od przo-(uwidoę/riipny pas bocz- du) wg Wiedau ny i przyśrodkowy) wg Kennetha

padkach ognisk zwapnienia w torebce stawu (Periarthrilis humero-scapu-laris calcarea) utrzymujemy statycznie głowicę nad złogami 2—3 razy po 30 sek. Dawka paravertebralna: 0,2 W/cm² — 2 minuty (ryc. 295, ryc. 296).

Wykonać należy oprócz zdjęcia rtg stawu barkowego, które może wykazać złogi wapnia w torebce, zdjęcie kręgosłupa szyjnego, ponieważ w większości przypadków stwierdza się zmiany degeneracyjne w obrębie tarcz kręgowych oraz zmiany deformacyjne kręgów szyjnych (dzioby kostne). Zmiany powyższe są przyczyną zaburzeń odżywczych, co wtórnie prowadzi do ograniczenia zakresów ruchu i zesztywnienia stawu barkowego. Prowadzimy równocześnie leczenie fizykalne stawu barkowego i kręgosłupa szyjnego.

Staw łokciowy (np. w epicor.dylitis humeri).

Staw w pozycji wyprostnej. Ruchy głowicą okrężne, masujące wzdłuż pasów po stronie przyśrodkowej i bocznej. Substancja łącząca: parafina (ryc. 297). Dawka miejscowa: 0,4—0,8 W/cm²-, czas: 3—6 minut. Przy-kręgowo na odcinki rdzenia C4—Cq: 0,1—0,2 W/cm²; 2 minuty. Zabieg można przeprowadzić w wodzie, jeśli staw wykazuje stan przykurczu. Dawka miejscowa 0,4 W/cm²; 3—5 minut.

Staw nadgarstkowy, ręka i stawy palców.

Zabieg przeprowadzamy w wodzie. Głowica zanurzona w wodzie, odległość jej czynnej powierzchni od strony grzbietowej ręki wynosi 2—3 cm. Ruchy głowicy okrężne, nad stawami, wzdłuż pasów poprzecznych: nad garstką, śródręczem i stawami palców. W stanach ostrych dawka: 0,1—0,3 W/cm² — 3 minuty, UD impulsowe. W stanach przewlekłych 0,2—0,4 W/cm²; 3—6 minut. UD ciągłe. Przykręgowo: segmenty Cr,—Tho — 0,2 W/cm²; 2 minuty.

Nadźwiękawianie stawów kończyny dolnej

Staw biodrowy.

Ułożenie chorego na boku strony przeciwległej. Zakres nadźwięka-wiania: od bocznej strony pachwiny do guza kulszowego (ominąć należy środkową i przyśrodkową część pola pachwiny). Dawka: 0,4—1,2 W/cm²; 2—6 minut. Przykręgowo: na odcinki L3—Sj — 0,1—0,2 W/cm²; 2 minuty.

Ryc. 297. Nadżwięka wianie stawu łokciowego (wg Kennetha)

Ryc. 298. Nadżwiękawia-nie stawu kolanowego (wg Kennetha)

Ryc. 299. Nadżwiękawia-nie stawu skokowego (wg Kennetha)

Staw kolanowy (ryc. 298).

Ułożenie chorego na stole zabiegowym, pod stawami kolanowymi umieszczony wałek, celem zwolnienia napięcia mięśniowego. Ruchy gło-

.429