49 (223)

2.15. SPAWANIE LASEROWE 49

że odkształcenia spawalnicze są również bardzo małe, więc po spawaniu Tzadko wykonuje się obróbkę mechaniczną wyrobu.

Spawanie elektronowe stosuje się do wyrobów o najwyższych wymaganiach wynikających ze szczególnych warunków pracy, jakie są w przemyśle lotniczym, energetycznym, motoryzacyjnym, elektronicznym. Ograniczenie powszechnego wykorzystywania spawania elektronowego wynika głównie z wysokiego kosztu spawarek. Pod wieloma względami jest ono bardzo podobne do spawania laserowego.

2.15. Spawanie laserowe

Laser (ang. Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation - wzmocnienie światła przez wymuszoną emisję promieniowania) oznacza zarówno zjawisko, jak i urządzenie wzmacniające (wzmacniacz optyczny) lub generujące spójne promieniowanie elektromagnetyczne (fotony) w zakresie widmowym między daleką podczerwienią a nadfioletem i o jednakowej długości fali (monochromatyczne). Promieniowanie laserowe podlega prawom optyki i może być transmitowane w powietrzu na duże odległości przy pomijalnie małych stratach energii.

iMi 2.26. Schemat budowy lasera gazowego C0₂ z przepływem podłużnym gazu do spawania

Do celów spawalniczych (spawania, cięcia, modyfikacji powierzchni, lutowania) stosuje się najczęściej lasery gazowe, w których generatorem promieniowania (gazem aktywnym) jest C0₂, a hel i azot gazami pomocniczymi. Dwutlenek węgla jest wzbudzany przez wyładowanie elektryczne w mieszance gazów, które następuje pod wpływem napięcia o wartości kilkunastu kV, doprowadzonego z generatora do elektrod (rys. 2.26). Długość emitowanej fali promieniowania