4 (617)

istnienia błędu indeksu. Wystarcza bowiem wykonać pomiar kąta w obu położeniach lunety i uśrednić otrzymane wyniki.

a = 0.5 (0^ - 0^- 90°    (5)

Pole testowe składa się z czterech punktów obserwowanych (k = 4). Punkty od stanowiska pomiarowego powinny być oddalone około 50 m i usytuowane tak by zakres kąta pionowego wynosił około 30°. Zgodnie z założeniami standardu ISO 17123 należy wykonać cykle pomiarowe w ilości m = 4 dla procedury pełnej lub m9l dla procedury uproszczonej. Każdy cykl pomiarowy składa się z trzech serii (j = 3) obserwacji odczytów koła pionowego do punktów obserwowanych. Na postawie uzyskanych odczytów kątów pionowych wykonujemy następujące obliczenia

kąty pionowe x_Jk jako średnie z pomiarów przy kole lewym i prawym

odczyty średnie z trzech serii dla poszczególnych katów x_k - poprawki r_Jk -x_k- x_{j k} dla j =1,2,3 oraz k = 1, ..,4

3    4

sumę kwadratów poprawek JV² |j|y^ V r²

j=i *=i

liczbę stopni swobody v = (3-1)*4 = 8

doświadczalne odchylenie standardowe Si kata pionowego zaobserwowane w jednej serii pomiarowej

doświadczalne odchylenie standardowe s kąta pionowego zaobserwowane w jednej serii pomiarowej (wyznaczone z czterech cykli pomiarowych przy liczbie stopni swobody v = 4 * v = 32

4

Przebieg ćwiczeń

Dla wyznaczenia użytkowej dokładności pomiaru kata pionowego posłużymy się zmodyfikowaną procedura uproszczoną. Modyfikacja polega na skróceniu długości celowych do punktów obserwowanych (wymiary sali ćwiczeniowej). Pozostałe punkty procedury wykonujemy zgodnie z ISO 17123. Na słupku pomiarowym usytuowano stanowisko pomiarowe.. Cztery punkty obserwowane sygnalizowane są tarczami obserwacyjnymi