526 [1024x768]

WŁAŚCIWOŚCI OPTYCZNE UKŁADÓW KOLOIDALNYCH

537

Dla A = 0,1 A = 0.1 • 10"* = I0-* cm

V    - 50,16 j.ES - 15 048 woltów Dla

A - 0,05 A - 0,05- 10-* cm = 5- 10-^,ocm

V    - 200.6 j.ES => 60 180 woltów.

Nefelometria. Mechanizm rozpraszania światła przez roztwory koloidalne

Właściwość rozpraszania światła przez roztwory koloidalne, może być wykorzystana do badań ilościowych, tzn. do oznaczania stężenia roztworów koloidalnych oraz do badania kształtu i rozmiarów cząstek koloidalnych.

Właściwość tę wykorzystuje jedna z metod analizy instrumentalnej zwana nefelomelrią. W nefelometrii oznacza się spadek natężenia światła padającego NEiriaMrrRiA 7₀, przy przejściu przez warstwę roztworu o grubości /, do wartości /, wynoszącej :

/ = /₀ e*^¹    (7.41)

Występujący w tym równaniu współczynnik r nosi nazwę współczynnika Współczynnik zmętnienia roztworu i zależy on od stężenia roztworu koloidalnego. Równa- ^ZM*^TNIEN,A nie (7.41) ma analogiczną postać jak równanie Lamberta-Bccra (1.37) w spektroskopii absorpcyjnej z tą jedynie różnicą, że tam zaabsorbowana energia zostaje zużyta na wzbudzenie cząsteczek — tutaj zaś ulega rozproszeniu.

Aby z pomiarów współczynnika zmętnienia roztworów koloidalnych otrzymać informacje o rozmiarach i kształcie cząstek koloidalnych, należy pomiary przeprowadzić pod różnymi kątami w stosunku do biegu promieni wiązki padającej.

Mechanizm rozpraszania światła przez roztwory koloidalne.

Dla uproszczenia rozważań przyjmiemy, że mamy roztwór koloidalny oświetlony światłem spolaryzowanym o długości fali znacznie przekraczającej rozmiary cząstki.

Z płasko spolaryzowaną falą świetlną związane jest pole elektryczne, zmieniające się w czasie w sposób sinusoidalny:

(7.42)

E^iw = £q^w • sin (2 rtvt)

gdzie: v — częstość drgań padającego światła, t — czas.