56 (99)

ROLEWSKI

„Pan^r nie powie, ale ktoś inny powiedziałby. Ja nie wiem. Ale na przykład „Oleś" powiedziałby.

JULIA

Jak pan chce.

Odchodzi

ROLEWSKI chwytają za ręc*

Powiem, powiem, powiem już, powiem. Już zaraz. Mój system. Chciałem tylko wystawić na próbę - siebie i Juli*

JULIA

A-?!

Podchodzi ku Polewskiemu

Tb radzę odzwyczaić się od tego! Raz na zawsze. Tego wystawiania na próbę!

ROLEWSKI

Ja bardzo przepraszam. Wiem, tak nie powinno być. Ale dzisiaj nie zawsze można wierzyć, nawet sobie, cóż do* piero pannie na wydaniu. Chociaż ja wierzyłem. Czyż za to można się gniewać?

JULIA

Ja też zupełnie nie gniewam się.

ROLEWSKI

E — tak, jakby ci to wszystko jedno było.

JULIA

Zresztą mniejsza i o to. Ojciec pożyczył od pana pieniędzy. Czy to prawdą jest?

ROLEWSKI

Prawda. No, a to co?

JULIA

Naturalnie, że nic, chciałam tylko wiedzieć. Kobieca ciekawość.

ROLEWSKI

Pożyczył na chwilę, bo zapomniał w biurze, czy jak...

JULIA

* błymececĘcymi ocsyma

Oddał?

ROLEWSKI

JULIA

O-o-oddał. Już oddał.

Słowo Honoru?

ROLEWSKI

Słowo.

Schyla się

Słowo honoru. Rękawiczki spadły.

JULIA

biorcy? ręhawiczhi, powoli

Dziękuję.

*Jak do siebie, uśmiech smutny Słowo honoru! Pan Aleksander jest bardzo dobry.

ROLEWSKI z uwielbieniem

Julcia... Julciu... taka „Szalona Julcia”.

JULIA

Mówisz „Szalona Julka”. Ty o tym wiesz, że mnie nazywają „Szalona Julka”?!

ROLEWSKI

Wiem, wiem. I jeszcze wiem. od wczoraj; dowiedziałem się wczoraj. Coś ktoś narysował... na ścianie ktoś narysował... Jakaś panienka coś narysowała...

JULIA

I co ty o tym myślisz?

ROLEWSKI

Ja myślę — ja się boję. Co to potem będzie!

113