39. ZASILANIE POTRZEB WŁASNYCH STACJI 624
źródeł energii. Unika się w ten sposób konieczności instalowania transformatorów obniżających i baterii akumulatorów w poszczególnych stacjach.
Stosowanie w dużych stacjach przemysłowych baterii centralnych, wspólnych do zasilania potrzeb własnych kilku stacji i urządzeń technologicznych zakładu jest — jak wynika z doświadczeń eksploatacyjnych — rozwiązaniem zawodnym. Dozic-mienia w rozleglej sieci są bowiem częste, co powoduje błędne działanie zarówno urządzeń pomocniczych stacji, jak i automatyki technologicznej.
Do zasilania potrzeb własnych prądu przemiennego stacji elektroenergetycznych są stosowane:
— źródła zewnętrzne o napięciu 380/220 V;
— transformatory uziemiające z uzwojeniami dodatkowymi na napięciu
380/220 V;
— transformatory obniżające 30-y 6/0,4 kV;
— uzwojenia dodatkowe autotransformatorów 220/110/6-t-20 kV.
Przy doborze źródeł prądu przemiennego należy kierować się następującymi zasadami:
1. W stacjach, w których znajdują się niezawodne źródła napięcia 380/220 V (np. potrzeby własne lokalnej elektrociepłowni), potrzeby własne stacji zasila się z tych źródeł.
2. W stacjach średniego napięcia z kompensacją prądów ziemnozwarciowych wykorzystuje się uzwojenia dodatkowe transformatorów uziemiających, a jeśli moc zapotrzebowana odbiorników przekracza moc uzwojeń transformatorów uziemiających — stosuje się dodatkowe transformatory obniżające.
3. W stacjach z autotransformatorami 220/110 kV wykorzystuje się-trzecie uzwojenia 6~ 20 kV do zasilania transformatorów potrzeb własnych.
Wykorzystanie trzeciego uzwojenia autotransformatora do zasilania transformatora potrzeb własnych obniża niezawodność systemu elektroenergetycznego. Zwarcie w transformatorze potrzeb własnych powoduje bowiem wyłączenie z pracy autotransformatora. Jako środki ograniczające możliwość powstawania takich zwarć stosuje się:
a) krótkie połączenia między trzecim uzwojeniem a transformatorem potrzeb własnych (wykonywane na ogół za pomocą ekranowanego mostu szynowego);
b) transformatory potrzeb własnych o specjalnym wykonaniu;
c) aparaturę SN o parametrach podwyższonych do napięcia minimum 20 kV (odłącznik powinien być w wykonaniu napowietrznym, o napięciu znamionowym 30 kV);
d) zwiększone odstępy izolacyjne.
Przykład rozwiązania budynku z polem średniego napięcia, transformatorem potrzeb własnych i polem niskiego napięcia przedstawiono na rys. 39.1. Aparatura jest zlokalizowana w oddzielnym budynku, obok stanowiska autotransformatora. Poziom napięcia trzeciego uzwojenia autotransformatora należy uzgodnić z terenowym Zakładem Energetycznym.
Odpowiednio do wartości zapotrzebowanej mocy i roli stacji w układzie elektroenergetycznym, stosowane są układy z jednym, dwoma i trzema polami zasilającymi. Schematy zasilania rozdzielnic potrzeb własnych przedstawiono na rys. 39.2, natomiast ich dobór odpowiednio do rodzaju stacji elektroenergetycznej w tabl. 39.1.
Rys, 39.1, Budynek potrzeb własnych 6-20/0t4 kVt wg opracowania Elekt rop rojektu [39.11 A — pole 6-5-20 kV, B — komora transformatora, C — pole 014 kV
/ — odłącznik 30 kV, 2 — przekładnik prądowy, i - przekładni!: napięciowy, 4 — odgromnik, S - mosi ekranowany 20 kV
Tablica 39.1. Dobór schematów zasilania w zależności od rodzaju stacji elektroenergetycznej
Rodzaj stacji
Scbcmat wg rys.
Kilkupolowe stacje do 30 kV nie mające rozdzielnicy mi KilkupoJowe stacje do 30 kV spełniające ważną rolę w układzie elektroenergetyk , czuym
Wielopolowe stacje SN, kilkupolowc rozdzielnie 110 kV, stacje uproszczone | 110kV/SN
i Stacje przemysłowe, wielopolowe, szynowe 220 kV i 110 kV wraz ?. wielopolowy-! mi rozdzielniami SN z łącznością TEN
39.2a
39.2b
39.2c 39.2d
i
i
i
O mocy zainstalowanych transformatorów decydują przede wszystkim następujące odbiorniki potrzeb własnych: sprężarki, pompy przeciwpożarowe, urządzenia chłodzenia transformatorów, ogrzewanie rozdzielni wnętrzowych i nastawni, ogrzewanie szafek kablowych i napędów wyłączników, prostowniki, warsztaty, oświetlenie zewnętrzne i oświetlenie budynków stacyjnych.
W stacjach, w których są instalowane jeden lub dwa transformatory potrzeb własnych (rys. 39.2a, b, c), moc znamionową transformatorów dobiera się tak, aby każdy z nich w normalnych warunkach mógł zasilać wszystkie odbiorniki stanowiące obciążenie ciągłe. W przypadku konieczności włączenia odbiorników stanowiących obciążenie dorywcze dopuszcza się przeciążenie transformatora w dozwolonych granicach.
40 Sieci elektroenergetyczne...