629 (2)

575

SKWARZENI/! WĘGLI ZIEMNYCH:

lane , nie przydawały się do topienia rudy, bo chociaż ie przykryto, powietrze przeciąż do nich dochodziło, zaczcm węgle płomieniem gorzały, i w perzynę odmieniały się ; aby płomieniem nie paliły się , tak ic okryto, że ich świeże powietrze r.ie dochodziło ; lecz gdy co uczyniono, nic rozpaliły sig, nic wyskwarzały się, części bitumicznych i siarczystych nie pozbywały się, zaczcm przy nich nie' można było rudy topić; przeto sposób .•przepalania ich, który P. JAIłS w ■Dodatku do Sztuki węglarskiey opisał , musiano porzucić! Kiążc Dc 2SASSAU SAAHBRUCK kosztu i pracy nie .żaiuiąę , doszedł iak węgle ziemne przepalać , aby przy nich rudę można beto topić,. Piec na przepalanie czyli skwarzenie węgli ziemnych, który pe-roieniony Xiąże przy wielkim piecu w Sstltsbarb wystawił, okaznie iego dowcip ; w nim węgle wyskwarzone są zdatne do topienia rudy. Byłem u takowego pieca , części, wszystkie pilnie uważyłem , piec opisuię,

W Szopie wystawiono kilkanaście pieców ,- idących pod sznur, zamknięto ic między iednemi nurami zewuątrzncmi; węgle ziemne przyuaynmiey w trzech piecach zawsze skwarzą, to iest: gdy w trzech piecach węgle ziemne do połowy wyskwarzą się , podpalaią drugie trzy , skoro w drugich iak w pierwszych węgle do połowy wyskwarzą się, podpalaią inne trzy i t. d. Węgle skwarzą się prawie przez trzy dni i tyleż nocy , czyli przez godzin ya , przeto każdego dnia 2 trzech pieców węgle wyskwarzone wybientią , inne trzy węglami napełniają , w trzeciech trzecb_.węgle skwarzą , więc zawsze około dziewięciu pieców mają staranie , aby węgli do pieca wielkiego dostarczano. Prawda , żc piec nie trawi tyle węgli, ile ich codzicń wy. skwarzaią , iako się wkror.ee .pokaże , lecz że czasami piece', w których węgle skwarzą , potrzeba poprawiać , zaczcm muszą icli mieć wicie przygotowanych , aby nie byli przymuszeni piecem stanąć , ponieważ stawanie piecem wiele szkody przynosi. Węgie wyskwarzone smią się leksze ósma częścią pierwszego ciężaru, ciężar ich do ciężaru węgli bukowych tak się ma , iak 5: 3.

Piec na skwarzenie węgli ziemnych, który P. G-jlNSANWE wyłożył, ifcSS zawile opisany , będę się starał budowę iego iaśniey wyłożyć. Opiszę więc 1. Pieca części zewnętrzne, 2. Części wewnętrzne, 3. Podam uwagi n9d plantą Geometryczną , czyli gruntrysem. 4. Wyłuszczę każdey Części rozmiary. 5. Przyłączę uwagi P. GENSANNE tyczące się skwarzenia węgli ziemnych. 5. Nakooiec mówić będę o używaniu węgli ziemnych, do topienia meulów-

ARTYKUŁ I-

Ofisaue części szopy , w hórty piet ziwyduic się.

Piec , w którym węgle ziemne skyrarzą, iest podobny do pieców Chy-miczuych, w których niecałe, .czyszczą, (zowią ie conpellc) w nich retorty, o których niiey mówić będę , daię gliniane, 11 spodu pochyłe, węgle w retortach będące skwarzą się od ognia, który przez pory w wewnątrz retort wchodził otoż krótkie wyobrażenie pieca na skwarzenie węgli; zaczynam