58 59 (27)

58

Można tu wprowadzić prócz tradycyjnej kontroli również inne formy, jak współzawodnictwo, zabawę, konkurs itp.

Poruszone tu zagadnienia sę poruszone bardzo skrótowo, dlatego wszystkim zainteresowanym pogłębieniem swej wiedzy proponuję zapoznanie się z podręcznikami:

Garczyński S.    Jak zapamiętywać.    Warszawa 1976

Rudniański 3.    Sprawność umysłowa.    Wiedza Powszechna.

Warszawa 1984

Zbigniew Chodnikiewicz

PODSTAWY METODYKI PROWADZENIA ZAJĘĆ NA JACHTACH 1. Wprowadzenie

Nikogo nie trzeba przekonywać, że w każdym szkoleniu żeglarskim najistotniejszą częścią kursu są zajęcia praktyczne na wodzie. Tymczasem problem wyboru optymalnej /a już chociażby prawidłowej/ metody nauczania jest w tym przypadku konsekwentnie lekceważony. Wielu organizatorów szkolenia bardzo starannie dobiera wykładowców przedmiotów teoretycznych, tak by prócz merytorycznej poprawności prowadzone przez nich zajęcia chociaż z grubsza odpowiadały podstawowym zasadom nauczania, natomiast w przypadku bezpośredniej nauki żeglowania panuje dosyć powszechne przekonanie, że po prostu trzeba pływać i jakoś to. "samo wyjdzie". Niedoceniony jest zwłaszcza fakt, że błędy metodyczne w szkoleniu praktycznym, w odróżnieniu od błędów popełnionych przez wykładowcę, które opóźniają jedynie przyswojenie pewnej ilości informacji mogą się zemścić fatalnie ukształtowaniem pewnych nawyków. A to już nie jest takie proste do naprawienia.

Cfeżeli kandydat na stopień jachtowego sternika morskiego na egzaminie z manewrówki każdą komendę na ster musi przed wykonaniem dokładnie przemyśleć co uwidacznia się niezdecydowanym drżeniem ręki na rumplu i nie daje prowadzącemu jacht żadnej gwarancji, że w pewnym momencie się nie pomyli, to winę za taki stan rzeczy ponosi ten kto pierwszy uczył go żeglować.

Źle ukształtowany bądź błędny nawyk potrafi bowiem przysparzać kłopotów latami. Na ogół tym dłużej im bardziej zaawansowany był wiek takiej "ofiary" złego szkolenia podstawowego. Nie tylko na tym polega problem. Każdy ma skłonność do odwo-