83 (67)

80

A AA

aAa

AAA

t. d. z wielką podałą niep.

otXX'>tóypooę , ov , po skr. aX-Xotóypovę, (ypóot) różnokolo

aAAoiów, P. fó&o), odmienić, przeistoczyć , xtva , przerobić jkogo , odmienić iego zdanie . iego sposób myślenia, odwrócić albo odprowadzić kogo od czego, menie altenare. W sr for. odmienić się, inaczey my-ślić, mieć inny sposób myślenia, Trjv yvwfiT)v , Taę yytófiaę

i Tri yvwę*Y).

aAAotwoytę, cę» inakszy, od

mienny.

ąXXoto)fitx, to 5 t. c. aAAo-iurrstę.

aAAoiwnę , rwę, ri, odmiana , przeistoczenie , hienie; osobl. odmiana zdania albo sposobu myślenia.

aAAorwTiżoę, Y5, óv , do od ynienienia, do przeistoczenia należący lub zdatny.

aXXo!o)róę, ri, 6v , odmieniony, przeistoczony; odmień ny, daiący się odmienić, przeistoczyć; aAAotti)TÓv, zmienność.

aAAoxa, u Dor. i Eol. zam. SAAote.

aAAóxoToę, ov , pslw. — ÓT«ę, inny, odmienny czyli niepospolity co do trybu, składu lub postaci; ztąd zadziwiaią-cy, potworny, wpadaiący w o-czy, nadzwyczayny, niesłychany, niepospolity, nadprzyrodzony, dziwnie i nieforemnie u-tworzony ; tud. odmieniony przekształcony, przeistoczony, Jtu/mA. Tim. p. 21. (Podług niektórych wyr. ten złożony iest z wyr. xÓToę, pewniey podług innych uformował się z wyr. aAAÓTOXoę po przemienieniu głosek , inaczey utworzony O

aAAoptai, P. aXpvp.at, nieozn.

1.    f(Aapviv, aAao^ai, nieozn.

2.    riX.6p.-Xv, aX6’j^ai; Hom. ma tylko 2. i 3. os. nieozn. 2. skróconego, aAto , ciAto, imsl. aXp.evo; w samych tylko wyr. złoi. tr. łącz. aAr,rat i ocAe-?a.i.; skakać, tańcować 5 pląsać, podskakiwać, salto; o .wszelkim szybkim i gwałtownym ruchu , SAto ÓiuTÓę, U. 4,125.. przyskoczyć, przybiedz, 11. 20, 353. 21 , 171. aAAe-p¹ ć<f>S?zX[x.óę, Theocr. hfpvę,

Melamp. Physiogn.p. 452. trzęsie się, drga.

aAAópopyoę, ov, (piop^Y?)

inaczey uksztalcony.

aXXviz<xSeia. , Y), bierność stan tego. który iest ćeAAoara-$rję.

aAĄo-na3rię, tę, ( ■Ka.ayąt bierny, cierpiący, doświadczający skutków dzialaiącey in-nóy przyczyny; u Grainui. imiona i słowa bierne czyli wyra-zaiące odbieranie skutku od działaiących innych przy^rczyn, iak lip. i i ąÓTÓv, pru^yj i t. p.

aAAoirpóęaAAoę, ov, t. i. aAAoę -rrpoę aAAov, przechodzący od iednego do drugiego , iuż tu iui tam udaiący się, iuz z iednym iui z drugim trzyma-iący, wyr. przmtwy Marsa, 11.

831. 889. niestały, niestateczny, zmienny, aAAa'SWAAaię i^fiara, Aonn. 3, 84, 33. prze-pletane ustawicznemi burzami. aAAoę, v), ov , alias , inny, częstokroć aAAoę Tię , nie-iaki inny; miewa zn. porówny-waiące , przeto w dopelnionem porównaniu przybiera -fi lub pdk 2- aAAoę ipiou , aou i t. d. Sc/taef. Greg. p. 5‘82. rzadko

aAAa, Od. 8, 311. tud. !

H. Hom. Cer. 78. i avri, Sopli. Oed. C. 488. Tię aA.Aoę avT ptou, Sop/i. Ai. 444. któż inny iezeli nie ia Często i rzczwn kładzie się w pdku 2. aAAoę 3cwv, a&oyarwy, Hom. Ze zn. nny iak, wypływa zn. różny. aAAa twv Sizaiwy , Xen. mem. 4, 4, 25. łagodnićy zam. aSr-iak alias sapiente boru r/ne, Hor. W tem zn. aAAoę erzadko się uiywa i znaydu-się nawet bezwzględnie, bez innego wyrazu zam. xaxdę (aAAoę r, aya^óę), iak alias i se c«s;2) inny, inszy, drugi iedeu ze dwóch, co się często powtarza, w prozie z przedimk. H0//1. miewa posp. aAAoę pśv—. aAAoę oe ; iak« t_ei Ta fxtv—. aAAa Se , II. 6, 147. a rzadko ete poę—i0.yXoę—\Scbaef.Sup/i. El. 789. Theocr. G, 4G. 3) aA-\oę, inny, pozostały , resztuią-y, oj aAAoę, c eter i, inni, drudzy , Ta aAAa, TaAA.a, ( myl. wyrazaią TaAAa) cetera, reli-

przyiaeiele ; 4) t. c. aAAo'T,ofoę obcy, cudzoziemski, Od. 23 , 274. aAAoę oSirrię, w zn. przeć, z wyr. 7ToA.it/ję, Sop/t. Oed.T. 231. 5) Jakożkolwiek aAAoę w niektórych miejscach uważane bywa iako zbyteczne, ma ieanak wszędzie pewne swe zą. np. p.rirr,p outi ■KenwjTOt.!, ov$‘ aAAai Sporcui, Od. 2, 412. ani Penelope ani inne niewolnice, gdzie aAAai dobitnićy odznacza służące od pani, prwn. Od. 1, 132. G, 84. 8,40. i Erf. Sopli. Oed. T. 7. Heind. Piat, Gorg. p. 473. D. Woleli, emend. Liv. p. 59. Nadto aAAoę używa się często po st. wyż. aAAov afjieivova i ytpetona ma Hom. //. 12, 92. 232. albo lę ttAu-aiov aAA.ov, 11. 4, 81. lub też aAAo? £xa«JToę, II. IG, G97. Tu należy aAAa 7rapa rtxZrrx, Schaef.ad Dion. de comp. p. 117.

6)    Domyślaią się wyrazu aAAoę w pytaniach: -7roio> Tpo-ttw; iakimże innym sposobem 1 Śchaef. Bos.p. 847. Sopli. Oed.

474. Trach. 390. tud. w wyrażeniu £i Tię, zam. £i Tię aA\ Aoę, ieżeli ktokolwiek inny, sj quis alias,często iednak kładzie się w ealey zupełności, Valck. Phaen-1589. Tu odnieść należy ai Suto, H. Hom. Cer. 447. obie? dwie drugie lub obiedwie inne_? po osobnem poprzedniczem wymienienia iedney z trzech, o których pierwey była mowa;

7)    niektóre przypadki używa-ią się iak przysłówki: to aA-*

i Ta aAAa, wreszcie, to pły

aAAjo tóaov foiviĘ yv, li. 23 454. co się i w prozie wydarza; oprócz tego , nadto , u • poet. trag. Tud. o czasie, inną rażą , kiedy indziey, Xen. iak 6 aAAoę j£póvoę u AU. o czasie przeszłym, ob. pod aAAou, aAA»!. aAAcoę. U Howł. i Alt. lączy^rsię aAAoę z innym pdk. tegoż samego wyrazu lub innego z nim do źródłoslowu spowinowaconego , iak np. a AA oę xa< aAAoę, lub aAA.ÓT£ aAAoę, ^c® raz inny, odmieniaiący się, ^oie' stały, aAA.OTf aAAwv iari Ao-ywv, Piat. Gorg. p- 482- co co innego mówi , lub nio-wi raz to drugi raz owo, ^|8' ko też aAAoę aAAov, aAAoS*¹'

qaa, nigdy zaś nie znaczy alia, aAAoę , aAAoę aAAou ,

Hom. ot aAAoi, u tegoż nie-1Aoę — Uttoioę i t. p. nyienl: