W wielu krajach jako podstawę do zaprojektowania drenażu rozsączającego traktuje się wyniki testu perkolacyjnego. W Polsce test perkolacyjny przeprowadza się według metodyki przedstawionej w tablicy 9-1.
Podaną w tablicy 9-1 jednostkową długość drenów określono z zależności:
/„ =•**=«-, m/M (9.i)
<7 d
gdzie: qd - jednostkowa maksymalna dobowa ilość ścieków, dm^/M-d, ąd - dopuszczalne obciążenie drenów, dml!m-d (według danych zawartych w tablicy 9-1).
Zasady przeprowadzania testu perkolacyjnego we Francji podano w tablicy 9-2.
Test perkolacyjny według Amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska (EPA) przeprowadza się według zasad podanych w tablicy 9-3.
Wybór sposobu przeprowadzania testu perkolacyjnego zależy tylko od jego wykonawcy. Należy jednak pamiętać, że wynik testu powinien być w każdym przypadku interpretowany zgodnie z zaleceniami wynikającymi z metodyki jego przeprowadzania. Warto również zwrócić uwagę na to, że ze względu na zazwyczaj dość znaczną powierzchnię przeznaczoną pod drenaż, właściwe byłoby wykonanie kilku badań w różnych miejscach, przeznaczonych pod lokalizację drenażu. Jeżeli w badanym gruncie wyniki testów są bardzo rozbieżne, to do ustalenia wymaganej długości drenów należy przyjąć najgorsze warunki gruntowe i wynikające z tego najmniejsze obciążenie drenów.
Korzystanie z testu perkolacyjnego jest najwłaściwszym podejściem do projektowania drenażu rozsączającego, aczkolwiek w niektórych krajach nie wskazuje się na konieczność jego wykonania, wymagając jednak rozpoznania rodzaju gruntu. Przykładem takiego podejścia są wymagania zawarte w normie niemieckiej DIN 4261 [35] (tabl. 9-4).
Nieco inne zalecenia dotyczące drenażu rozsączającego zostały podane przez Szwedzki Urząd Ochrony Przyrody [45] (tabl. 9-5).
Praktyczne dane dotyczące projektowania drenażu rozsączającego zostały podane przez PURFLO - Polska. Wynika z nich, że dla podstawowego układu oczyszczania należy przyjmować długość drenażu równą 24 m na 1 m3 osadnika gnilnego. Oznaczałoby to, że przy jednostkowej pojemności osadnika gnilnego 0,5 m3/M, jednostkowa długość drenażu rozsączającego powinna wynosić ld = 12 m/M. Do tej wartości należy stosować współczynniki korygujące, zależne od rodzaju terenu, powodujące, że jednostkowa długość drenażu powinna wynosić dla:
• terenu podmokłego / = 24 m/M,
• terenu o dobrej przepuszczalności (piasek i piasek gliniasty) - / = 8 m/M, 84
£
'O
M
• r-»
G
K
&
<D
G
G
<u
N
T3
CT
e
G
s
<D
X
O
CO
CU
i
o
S
"5
N
o
N
OS
G
CU
<D
Ł3
CU
si
ł4 .SŁ • —< -*—• TS S
•N P
^ a
<D o
■a
• © A g/9-8
ON
G
G
& " O O"
*5?<
ł-i ^
X)
c3
N
os
X
O
O
't:
o
1 &
O (U (X) o
2 .2: N W3 c?
o G Sł
N N O
a ~ &
CUT) N
S.s>2 Ł 55 p
._ o> *y
rt? 03
x G c
111
b 32 o
fr' cu
N .2 o
Ł
o Gt
S W>
<D 0>
H £ ’S
>.
&
15 cm