84 85 (14)

W wielu krajach jako podstawę do zaprojektowania drenażu rozsączającego traktuje się wyniki testu perkolacyjnego. W Polsce test perkolacyjny przeprowadza się według metodyki przedstawionej w tablicy 9-1.

Podaną w tablicy 9-1 jednostkową długość drenów określono z zależności:

/„ =•**=«-, m/M    ₍₉.i)

<7 d

gdzie: q_d - jednostkowa maksymalna dobowa ilość ścieków, dm^/M-d, ą_d - dopuszczalne obciążenie drenów, dm^l!m-d (według danych zawartych w tablicy 9-1).

Zasady przeprowadzania testu perkolacyjnego we Francji podano w tablicy 9-2.

Test perkolacyjny według Amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska (EPA) przeprowadza się według zasad podanych w tablicy 9-3.

Wybór sposobu przeprowadzania testu perkolacyjnego zależy tylko od jego wykonawcy. Należy jednak pamiętać, że wynik testu powinien być w każdym przypadku interpretowany zgodnie z zaleceniami wynikającymi z metodyki jego przeprowadzania. Warto również zwrócić uwagę na to, że ze względu na zazwyczaj dość znaczną powierzchnię przeznaczoną pod drenaż, właściwe byłoby wykonanie kilku badań w różnych miejscach, przeznaczonych pod lokalizację drenażu. Jeżeli w badanym gruncie wyniki testów są bardzo rozbieżne, to do ustalenia wymaganej długości drenów należy przyjąć najgorsze warunki gruntowe i wynikające z tego najmniejsze obciążenie drenów.

Korzystanie z testu perkolacyjnego jest najwłaściwszym podejściem do projektowania drenażu rozsączającego, aczkolwiek w niektórych krajach nie wskazuje się na konieczność jego wykonania, wymagając jednak rozpoznania rodzaju gruntu. Przykładem takiego podejścia są wymagania zawarte w normie niemieckiej DIN 4261 [35] (tabl. 9-4).

Nieco inne zalecenia dotyczące drenażu rozsączającego zostały podane przez Szwedzki Urząd Ochrony Przyrody [45] (tabl. 9-5).

Praktyczne dane dotyczące projektowania drenażu rozsączającego zostały podane przez PURFLO - Polska. Wynika z nich, że dla podstawowego układu oczyszczania należy przyjmować długość drenażu równą 24 m na 1 m³ osadnika gnilnego. Oznaczałoby to, że przy jednostkowej pojemności osadnika gnilnego 0,5 m³/M, jednostkowa długość drenażu rozsączającego powinna wynosić l_d = 12 m/M. Do tej wartości należy stosować współczynniki korygujące, zależne od rodzaju terenu, powodujące, że jednostkowa długość drenażu powinna wynosić dla:

•    terenu podmokłego / = 24 m/M,

•    terenu o dobrej przepuszczalności (piasek i piasek gliniasty) - / = 8 m/M, 84

£

'O

M

• r-»

G

¥

K

&

<D

0 CU

03

TJ

03

!/J

1

G

G

<u

N

T3

CT

e

G

s

<D

X

O

CO

w*

Ił

o w

m

a

c8

CU

i

o

S

"5

N

o

N

OS

G

CU

<D

Ł3

CU

si

ł4 .SŁ • —< -*—• TS S

•N P

^ a

<D o

■a

• © A g/9-8

ON

G

G

& " O O"

*5?<

ł-i ^

X)

o

TD

0 N

1

X

c3

N

os

X

O

O

't:

O

£ fij

c3 ^

N O T)

o X (..j*

lis

Oh -s ^mg

■s^J

o

1    &

O (U (X) o

2    .2: N W3 c?

o G Sł

N N O

a ~ &

CUT) N

S.s>2 Ł ⁵⁵ p

._ o> *y

rt?    ⁰³

x G c

111

b 32 o

fr' cu

N .2 o

Ł

o Gt

S W>

<D 0>

H £ ’S

>.

&

15 cm

85