88

-    długości wykroju większej od 200 mm,

-    szerokości prostego wykroju do 2 mm,

-    złożonego kształtu wykroju,

-    szybkiego zużycia elementów matrycy*

Twarde wkładki matrycowe wciskane w miękką płytę stosuje się w przypadku, gdy cała płyta jest stosunkowo duża, a wkład ki są niewielkie.

Przy konstruowaniu matrycy tłocznika wieiotaktowego szczo golną uwagę należy zwrócić na następujące zagadnienia:

-    dobranie odpowiedniej grubości płyty z jednoczesnym uwzględ nieniem naddatku na szlifowanie,

-    pozostawienie odpowiednich odległości między krawędziami a otworami roboczymi matrycy,

-    dobranie odpowiednich podziałów otworów roboczych (przy matrycach składanych),

-    zabezpieczenie wkładek matrycowych i elementów składanych matrycy przed obrotem, przesunięciom lub wyjściem do góry przy wychodzeniu stempli z otworów,

-    dobranie od powiedniego ukształtowania ścianek bocznych matrycy, zwłaszcza w otworach, przez które usuwa się przedmioty i odpady,

-    dobór od pov;iedniego materiału na matrycę lub .wkładki matrycowe i określenie ich twardości.

W wykrojnikach wieIotaktowych grubości matryc przyjmuje się w granicach 20 f 50 mm. Zależy to od grubości materiału wyjściowego, powierzchni płyty i rodzaju wykonywanych zabiegów. Przy wykrawaniu przyjmuje się zazwyczaj, że naddatek na zeszlifowanie (przy regeneracji) nie przekracza 1/3 grubości matrycy. Wiąże się to ze zmianą wymiarów otworów matrycy, a więc i zwiększeniem się luzu między stemplem a matrycą.

Minimalną odległość między otworem w matrycy jednolitej a jej krawędzią można wyznaczyć z następującego wykresu na rys,38 {wg prof, Z.Marciniaka).

Na rys.39 pokazano bardzo złożoną matrycę składającą się z segmentów osadzonych w podstawie. Każdy z segmentów zabezpieczony jest przed przesunięciem. Płyty jednolita (płyty tnące) oraz wkładki matrycowe (do wciskania w miękką płytę) zawarte aą w polskich normach*