97 (35)

cja zamierzeń dotyczących przyszłości wiąże się z ryzykiem niepewności efektów zamierzonych wysiłków, które zmniejszyć może dokładne przygotowanie się do podejmowania decyzji. Przejawia się ono w zebraniu jak największej ilości istotnych informacji tak, by na ich podstawie przewidzieć zachowanie ważnych osób i instytucji oraz kształtowanie się parametrów zjawisk.

Wyróżnić można trzy zasadnicze sposoby gromadzenia informacji:

1.    Poznanie faktów:

-    kiedy problem lub sprzyjająca sytuacja zostały dostrzeżone po raz pierwszy,

-    jakie zdarzenia doprowadziły do obecnej sytuacji,

-    jaki jest rzeczywisty zasięg problemu czy sytuacji,

-    w kogo najbardziej uderza problem,

-    czy istnieją dowody na to, że interesujące nas zjawisko powtarza się, zachodzi według prawidłowości,

-    czy analogiczne sytuacje zdarzały się gdzie indziej,

-    jakie przypuszczenia nasuwają się w związku z daną sytuacją.

2.    Konsultacje z ludźmi:

-    oficjalne rozmowy z wykorzystaniem przygotowanych wcześniej pytań,

-    rozmowy nieformalne,

-    rozmowy "przy okazji",

-    sesje grupowe.

3.    Ocena czynników zewnętrznych:

-    prawnych,

-    społecznych,

-    etycznych,

-    środowiskowych,

-    kwestie psychologiczne itp.¹⁵⁹.

Wykorzystuje się je dobierając poszczególne techniki w zależności od rodzaju problemu czy powstałej sytuacji wymagającej uzupełnienia o określone dane. Tak powstaje zbiór informacji, służących tworzeniu wariantów rozwiązania problemu, z których następnie wybiera się jeden determinujący dalej rodzaj zachowania podmiotu decyzyjnego. Procedura ta obowiązuje powszechnie, a jej rodzajem są procesy podejmowania decyzji marketingowych, w których podstawowe informacje zdobywane są za pośrednictwem różnorodnych badań marketingowych, dostarczających informacji o klientach i sytuacji na rynku.

National Institute of Business Management [1994, s. 22-25].

97

159