amat urz kr172

Sama zasada działania tych układów jest bardzo prosta. Wahania napięcia' na wyjściu zasilacza, spowodowane, np. zmianą obciążenia zostają wzmocnione przez jednostopniowy (lub wielostopniowy) wzmacniacz prądu stałego, po czym oddziałują na siatkę sterującą lampy zaworowej, włączonej szeregowo jako oporność zmienna od strony źródła napięcia stałego. Odpowiednio do zmian napięcia na wyjściu zmienia się oporność wewnętrzna lampy zaworowej. W rezultacie, dzięki dużemu wzmocnieniu pętli wzmacniacza prądu stałego uzyskuje się na wyjściu zasilacza wysoką stabilność napięcia użytecznego.

Napięcie wyjściowe reguluje się w pewnych granicach za pomocą potencjometru włączonego w obwód siatki sterującej pierwszego stopnia wzmocnienia. Napięcie odniesienia zostaje ustalone przez pomocniczą neonówkę. Wartość prądu użytecznego zasilacza jest/ ograniczona prądem

Rys. 15-17. Stabilizator elektronowy z lampą 6 P 3

^v R^10 kQ
✓—/	^7"
		u203 ^n0^m	Uzas~

tuj -

100    150    200'    250 V 300

	.
			N
			htc
25 50 75 *			W mA

katodowym lampy zaworowej oraz jej mocą admisyjną i może być zwiększona przez równoległe włączenie kilku jednakowych lamp. W takim przypadku nie należy zapominać o małych opornikach antyparazytowych w obwodach siatek lamp równoległych. Przykładem prostych stabilizato-3’6Ł6

Rys. 15-19. Charakterystyki stabilizacyjne układu z rys. 15-17

rów elektronowych mogą być układy przedstawione na rys. 15-16 i rys. 15-17. Bardziej rozbudowanym stabilizatorem elektronowym o znacznym prądzie użytecznym jest układ z rys. 15-18.

15.9. Zasilacze siatkowe

Najbardziej typowym zasilaczem dostarczającym ujemnych napięć stałych potrzebnych dla urządzenia nadawczego jest jednopołówkowy prostownik z filtrem (rys. 15-20a). Jako element prostowniczy może być

341