prawidłowe ekranowanie układu oraz umieszczanie go z dala od pola magnetycznego wytwarzanego przez stopień końcowy nadajnika, szczególnie przy większych mocach (> 50 W). Należy też zastosować pełną blokadę napięć zasilających przy otwieraniu drzwiczek lub osłon tych urządzeń. Po otwarciu urządzenia powinno następować całkowite wyłączenie sieciowego napięcia, zasilającego wszystkie obwody, a w pierwszym rzędzie obwody wysokiego napięcia. Należy zastosować automatyczne urządzenia rozładowujące kondensatory wysokiego napięcia, a przynajmniej prawidłowe i pewne oporniki blokujące, tzw. bleedery. Wszystkie obwody zasilające prądu stałego i zmiennego należy zaopatrzyć w lampki neonowe sygnalizujące pojawienie się i zanik napięcia w obwodzie, czy na elementach filtru prostownika. Lampki te stanowią dodatkowe zabezpieczenie optyczne w razie uszkodzenia któregoś z wyłączników obwodu zasilania lub opornika bocznikującego.
Obwody sieciowe urządzenia zasilającego zabezpiecza się automatycznymi wyłącznikami nadmiarowymi po stronie napięcia 220 V. Poza tym w poszczególnych obwodach zasilacza stosuje sic małe bezpieczniki topikowe typu rurkowego, najczęściej w oprawkach.
Obudowy urządzeń zasilających i nadawczych powinny mieć otwory wentylacyjne umożliwiające odprowadzenie ciepła wydzielanego przez nadawcze i prostownicze lampy dużej mocy. W przypadku urządzeń większej mocy (powyżej 50 W) bardzo wskazane jest wprowadzenie chłodzenia powietrznego za pomocą małego wentylatora z silnikiem bez-kolektorowyrn od adaptera. Strumień zimnego powietrza kieruje się od spodu podstawy ku górze przez otwory rozmieszczone koncentrycznie wokół lamp dużej mocy.
Wszystkie obwody zasilające wyposaża się w oddzielne wyłączniki uruchamiane ręcznie lub automatycznie za pomocą przekaźników-stycz-ników i układów opóźniających.
Urządzenia pomiarowe umożliwiają sprawdzenie wielkości elektrycznych oraz dobór elementów układu nadawczego i odbiorczego, a poza tym wykrycie błędów i uszkodzeń w aparaturze krótkofalowej. Posługujemy się nimi przy uruchamianiu i strojeniu układów, a także w czasie późniejszych eksploatacji, ustalając m. in. graniczne parametry urządzenia nadawczego, a wiec przede wszystkim częstotliwość roboczą i moc wyjściową odpowiednio do warunków licencji. Tym samym są one niezbędne dla zapewnienia prawidłowej i wysokojakościowej pracy amatorskiej stacji krótkofalowej.
Większość urządzeń pomiarowych, stosowanych w krótkofalarstwie i wykonywanych przez amatorów we własnym zakresie, zapewnia dostateczną dokładność pomiarów, zgodną z obowiązującymi przepisami.
Do podstawowych pomiarów wykonywanych w praktyce amatorskiej należą:
— pomiary napięć i prądów (stałych i zmiennych, m. cz. i w. cz.),
— pomiary częstotliwości (radiowej),
— pomiary elementów układu R, L, C,
— pomiary parametrów anten i linii zasilających,
— obserwacje kontrolne (np. przebieg modulacji).
Do tych celów stosuje się zarówno urządzenia pomiarowe, jak i urządzenia, które stanowią źródła zasilające dany układ pomiarowy, a wiec np. generatory pomocnicze.
W uruchamianiu i eksploatacji urządzeń nadawczych i odbiorczych duże znaczenie mają pomiary napięć i prądów stałych w różnych obwodach. Dlatego też nadajnik wyposaża się w mierniki prądu stałego, np. w obwodzie siatki sterującej wzmacniacza mocy, w obwodzie anodowym itp. Mogą tu być stosowane indywidualne mierniki, lub jeden miernik odpowiednio włączany przełącznikiem do poszczególnych obwodów z opornikami bocznikującymi (pomiar prądów) lub szeregowymi (pomiar napięć).
Do pomiarów kontrolnych przy uruchamianiu i usuwaniu uszkodzeń nieodzowny jest uniwersalny, stosunkowo dokładny (około 2% 5%)
miernik do pomiaru napięć i prądów stałych. Przeciętne zakresy pomiarowe zawierają się w granicach:
347