ANSI C 8

8 ŚRODOWISKO SYSTEMU UNIX , 6 PRZYKŁAD - WYPISYWANIE ZAWARTOŚCI SKOROWIDZÓW_ 1

Zilustrujemy to na przykładzie programu fsize, który jest specjalną wersją progra^ ls: wypisuje rozmiary wszystkich plików wymienionych z nazwy w wierszu polece. nia. Jeśli jednym z nich jest skorowidz, to podprogram fsize rekurencyjnie wywołuje sam siebie dla tego skorowidza. Jeżeli w ogóle nie podano argumentów, to program przetwarza bieżący skorowidz.    tK

Na początek podamy krótki zarys struktury plików systemu Unix. Skorowidz jest pij. kiem zawierającym listę nazw plików wraz z pewnymi wskazówkami dotyczącym ich położenia. „Położenie” jest indeksem pewnej tablicy zwanej „tablicą węzłów informacyjnych” (ang. inode table). W węźle są przechowywane wszystkie informacje o pliku z wyjątkiem jego nazwy. Pozycja w skorowidzu zwykle składa się tylk₀ z dwóch obiektów: numeru węzła i nazwy pliku.

Pożałowania godny jest fakt, że format i szczegółowa zawartość skorowidza nie są takie same we wszystkich wersjach systemu. Zatem, aby wyodrębnić fragmenty zależne od systemu, musimy podzielić zadanie na dwie części. Na najwyższym poziomie zdefiniujemy typ strukturowy o nazwie Dirent (pozycja skorowidza) oraz trzy podprogramy opendir, readdir i closedir, które mają zapewnić niezależny od systemu dostęp do nazwy pliku i numeru węzła w pozycji skorowidza. Skorzystamy z tego mechanizmu w programie fsize, a potem pokażemy, jak go zrealizować w systemach, w których struktura skorowidza jest taka sama, jak w systemach Unix Version 7 czy Unix System V; warianty pozostawiamy jako ćwiczenia.

Struktura Dirent zawiera numer węzła i nazwę. Maksymalna długość składowej nazwy jest określona przez stałą symboliczną NAME_MAX, której wartość zależy od systemu. Funkcja opendir zwraca wskaźnik do struktury o typie nazwanym DIR przez analogię do typu FILE; z tego wskaźnika korzystają funkcje readdir i closedir. Wszystkie te informacje zebraliśmy w pliku nagłówkowym o nazwie dirent.h:

Odwołanie systemowe stat dla danej nazwv nlit a ■

* ^{W WęŹ}" “^so P^,ik“- ™ca -1, jeśli    "“""“J

char *name;

struct stat stbuf;

int stat(char *, struct stat *);

stat(name, &stbuf);

e zawar-

Funkcja stat wypełnia strukturę stbuf informacjami z węzła pliku wskazanego

argument name. Struktura opisująca wartości zwracane przez funkcję stat JnSfc sif ^w nagłówku <sys/stat.h> i zwykle wygląda tak:    ^{J J}

struct stat

{

dev_t ino_t short short short short dev_t

off_t

time_t time_t time_t

/* informacje z węzła zwracane przez stat

przez

#define NAME_MAX 14 /* najdłuższa nazwa pliku; */

/* zależy od systemu */

typedef struct {    /* przenośny opis pozycji skorowidza: */

long ino;    /* numer węzła */

char name[NAME_MAX+1]; /* nazwa + kończący znak ’\0’ */ } Dirent;

)

st_dev;

st_ino;

st_mode;

st_nlink;

st_uid;

st_gid;

st_rdev;

st_size;

st_atime;

st_mtime;

st_ctime;

/* urządzenie związane z węzłem */ I* numer węzła */

/* bity atrybutów pliku */

/* liczba dowiązań do pliku */

I* identyfikator właściciela */

I* identyfikator zespołu */

I* dla plików specjalnych */

/* rozmiar pliku w znakach */

/* data ostatniego dostępu */

I* data ostatniej modyfikacji */

/* data ostatniej zmiany w węźle */

'tększość tych wartości objaśniają komentarze. Typy danych, jak dev_t czy ino_t, są definiowane w nagłówku <sys/types.h>, który także należy dołączyć do programu.

dadowa st_mode zawiera zbiór znaczników opisujących atrybuty pliku. Definicje

eh znaczników są również zawarte w nagłówku <sys/stat.h>; tutaj potrzebujemy Iko kilku z nich, dotyczących rodzaju pliku:

typedef struct { int fd;

Dirent d;

} DIR;

I* min. opis DIR: bez buforowania itp. */ I* deskryptor pliku skorowidza */ I* pozycja skorowidza */

DIR *opendir(char *dimame); Dirent *readdir(DIR *dfd); void closedir(DIR *dfd);

#define #define łfdefine # define #define

S_IFMT 0160000 S-IFDIR 0040000

S.IFCHR

S-IFBLK

S-IFREG

0020000

0060000

0100000

/* rodzaj pliku: */

/* skorowidz */

/* specjalny znakowy */ /* specjalny blokowy */ I* zwyczajny */

I* ... */