ANSI C 5

DODATEK A PRZEWODNIK JĘZYKA C_________

A2.1 Jednostki leksykalne

Istnieje sześć klas jednostek leksykalnych: identyfikatory, słowa kluczowe, stałe, napisy, operatory oraz różne separatory. Ignoruje się odstępy, znaki poziomej i pionowej tabulacji, znaki nowego wiersza i nowej strony oraz komentarze (wszystkie razem zwane „białymi plamami”), chyba że rozdzielają jednostki leksykalne. Niektóre białe plamy są jednak potrzebne do rozdzielenia przylegających do siebie identyfikatorów, słów kluczowych i stałych.

Jeżeli rozbiór leksykalny wejściowego tekstu przeprowadzono do pewnego znaku włącznie, to za następną jednostkę leksykalną uważa się najdłuższy ciąg znaków, z których można utworzyć jednostkę.

A2.2 Komentarze

Komentarz rozpoczyna się znakami /*, a kończy się znakami */. Komentarze nie mogą być zagnieżdżone i nie mogą wystąpić w napisach i stałych znakowych.

A2.3 Identyfikatory (nazwy)

Identyfikator jest ciągiem liter i cyfr. Pierwszym znakiem ciągu musi być litera; znak podkreślenia _ zalicza się do liter. Rozróżnia się wielkie i małe litery alfabetu. Identyfikatory mogą być dowolnej długości, przy czym dla identyfikatorów wewnętrznych znaczenie ma co najmniej 31 znaków początkowych; w niektórych implementacjach może być ich więcej. Identyfikatorami wewnętrznymi są nazwy makr i wszystkie inne nazwy nie mające zewnętrznej łączności (p. Al 1.2). Identyfikatory o zewnętrznej łączności są bardziej ograniczone: w konkretnej implementacji ich znacząca długość może wynosić tylko sześć początkowych znaków bez rozróżniania małych i wielkich liter.

A2.4 Słowa kluczowe

Następujące identyfikatory są zastrzeżone dla słów kluczowych i nie mogą być inaczej używane:

auto	double	int	struct
break	else	long	switch
case	enum	register	typedef
char	extern	return	union
const	float	short	unsigned
continue	for	signed	void
default	goto	sizeof	volatile
do	if	static	while

A2 KONWENCJE LEKSYKALNE

W niektórych implementacjach rezerwuje się również słowa fortran

Słowa kluczowe const, signed i volatile są nowe w ANSI C; enum i void - nieznane za czasów pierwszego wydania książki - są w powszechnym użyciu; entry, nigdy nie używane, nie jest już zarezerwowane.

A2.5 Stałe

Wyróżnia się kilka rodzajów stałych. Wszystkie mają jakiś typ; typy podstawowe są omówione w p. A4.2.

stała:

stała-całkowita

stała-znakowa

stała-zmiennopozycyjna

stała-wyliczenia

A2.5.1 Stałe całkowite

Stałą całkowitą składającą się z ciągu cyfr uważa się za ósemkową, jeżeli rozpoczyna się cyfrą 0; w przeciwnym przypadku - za dziesiętną. Stałe ósemkowe nie zawierają cyfr 8 i 9. Ciąg cyfr rozpoczynający się znakami 0x lub 0X (cyfra zero) jest stałą szesnastkową. Do cyfr szesnastkowych zalicza się litery od a (lub A) do f (lub F)

0    wartościach od 10 do 15.

Stała całkowita może być opatrzona przyrostkiem u lub U do oznaczenia, że jest bez znaku. Może być również opatrzona przyrostkiem I (litera 1) lub L do oznaczenia, że jest długa (long).

Typ stałej całkowitej zależy od jej postaci, wartości i przyrostka. (Omówienie typów znajduje się w p. A4.) Typem stałej dziesiętnej bez przyrostka jest pierwszy z następujących typów, w którym można wyrazić jej wartość: int, long int lub unsigned long int. Typem stałej ósemkowej lub szesnastkowej bez przyrostka jest pierwszy możliwy z następujących typów: int, unsigned int, long int lub unsigned long int. Jeśli stała ma przyrostek u lub U, to jej typem jest pierwszy możliwy z typów unsigned int lub unsigned long int. Jeśli stała ma przyrostek I lub L, to możliwymi typami są long int

1    unsigned long int.

Opracowanie typów stałych całkowitych daleko odbiega od tego z pierwszego wydania książki, gdzie duże stałe miały po prostu typ long. Przyrostki U są nowe.

Kompilatory działające pod systemem operacyjnym MS-DOS na maszynach IBM-PC zwykle rezerwują również słowa near i far dla oznaczenia różnej długości wskaźników. - Przyp. tłum.

253