badanie4

Zjawisko „zaskoku” polega na tym, że w lampach elektronowych o dużej emisji wtórnej siatki rozerwanie obwodu siatki w czasie pracy lampy może doprowadzić do tego, że w określonych warunkach (dostatecznie duże napięcia U_a i U_s) w chwili rozerwania obwodu wolna (nie naładowana) siatka otrzyma potencjał odpowiadający trzeciemu zeru na osi odciętych. Te warunki pracy lampy są stabilne i prowadzą do ustalenia się w obwodzie anodowym prądu równego prądowi emisji katody. Może to z kolei spowodować przegrzanie się elektrod i zniszczenie lampy.

„Bloking” ma źródło w zjawisku dynatronowym siatki i może powstać podczas pracy, jeśli w obwodzie włączono dużą oporność.

Zjawisko to polega na tym, że potencjał siatki, w obwodzie której włączono źródło polaryzacji i opornik, po otrzymaniu dodatniego krótkotrwałego impulsu napięcia nie zmniejsza się do wielkości poprzedniej, określonej napięciem polaryzacji. Potencjał siatki pozostaje znacznie większy w ciągu pewnego okresu czasu niekiedy dłuższego niż 1 sek. W rezultacie drgania są zerwane, a na siatce i anodzie wydziela się duża moc.

Istotną składową prądu siatkowego przy dodatnich napięciach siatki jest prąd termiczny, który znacznie wzrasta wskutek rozgrzania siatki nie tylko ciepłem promieniowanym z innych elektrod, lecz także i poprzez obciążenie jej prądem elektronów pierwotnych I_s{.

Ponieważ ta składowa prądu ma kierunek odwrotny niż prąd elektronów pierwotnych, wobec tego zmniejsza ona całkowity prąd siatki. W takim wypadku całkowity prąd siatki sterującej przy określonych jej potencjałach może stać się ujemny, co prowadzi do niestabilnej pracy i może nawet zniszczyć lampę elektronową.

4.3. POMIAR CAŁKOWITEGO PRĄDU SIATKI STERUJĄCEJ

Całkowity prąd siatki sterującej może być określony bezpośrednio na mikroamperomierzu, który jest włączony do obwodu siatki, jak to pokazano na rys. 4-6.

44