Bauhaus18

Tutąj stanowią one treść i zawartość wypełniane _pr2ez organizm człowieka.

W malarstwie i rzeźbie forma i barwa są środkami k tworzą związki z naturą organiczną przez przedstawi* form, w jakich się ona przejawia. Najdoskonalszą z nich ' człowiek, który z jednej strony jest organizmem z krwi i k z drugiej zaś nośnikiem liczby i „miarą wszystkich r:

(złoty podział⁴).

Sztuki te - architektura, rzeźba, malarstwo - są nieru me; są zatrzymanym ruchem. Ich istotą jest niezmieni nie przypadkowego, lecz stypizowanego stanu, trwała « waga sił. To, co jest największą zaletą tych sztuk, w ruchu może się wydawać ich niedostatkiem.

Scena jako miejsce zdarzeń rozciągłych w czasie oferuje m tomiast ruch form i barw; najpierw w ich podstawi wej postaci jako formy ruchome barwne lub bezbarwne, lint arne, płaskie albo bryłowate, a tym samym jako zmień poruszająca się przestrzeń i podlegające zmianom dziel architektoniczne. Taka kalejdoskopowa gra, nieskończenufl zmienna, o uporządkowanych zasadach przebiegu, byłaby -i teoretycznie - absolutną sceną wizualną. Uduehov człowiek zostałby wygnany z pola obserwacji tego mec nego organizmu. Jako „doskonały maszynista” stałby prz; tablicy rozdzielczej, skąd kierowałby świętem dla 01

Jednakże człowiek szuka sensu. Niezależnie od tego, czjf chodzi o problem faustowski, czyli stawianie sobie za a stworzenie Homunkulusa⁶, czy też o potrzebę personin człowieka, który wyobraża sobie bogów i idoli: człowiek wsze szuka swojego odbicia jako podobieństwa albo czegoś m porównywalnego. Szuka swojego wizerunku, nadczłowie* lub postaci fantastycznej.

Człowiek-organizm stoi w kubicznej, abstrakcyjnej przestrzeni sceny. Człowiek i przestrzeń podlegają różnym prawom. Czyje prawa powinny zatem obowiązywać?

Albo abstrakcyjna przestrzeń ze względu na naturalność człowieka dostosuje się do niego i sama przekształci się w naturę lub jej iluzję. Jest to przypadek sceny naturalistyczno--iluzjonistycznej.

Albo naturalny człowiek ze względu na abstrakcyjność przestrzeni dostosuje się do niej. Jest to przypadek sceny abstrakcyjnej.

	PSI	m
X
		in

Prawa przestrzeni kubicznej to niewidzialna sieć linii wyrażających stosunki planimetryczne i stereometryczne.

Tej matematyce odpowiada matematyka właściwa ciału ludzkiemu, tworząca równowagę przez ruchy, które zgodnie z jego istotą są uwarunkowane mechanicznie i racjo-