Bez nazwyT

102

Dlatego też nie można porównywać wyników pomiarów twardości materiału uzyskanych w dwóch różnych próbach, z których jedna jest statyczna (np. Brinella), a druga dynamiczna (np. Poldi). Rezultaty badań prowadzą bowiem do wniosku, że przejście od prób statycznych do .dynamicznych jest związane z około 1,1+ 1.5--krotnym podwyższeniem oporu odkształcenia plastycznego materiału.

10. TENSOMETRIA

10.1. Wstęp

Naprężenia można wyznaczyć bezpośrednio z definicji

F

(10.1)

gdzie: a - naprężenie normalne,

F - siła,

S - pole przekroju poprzecznego,

jedynie w najprostszym przypadku: pręt o stałym przekroju obciążony silą osiową przyłożoną w środku ciężkości przekroju poprzecznego. W wielu przypadkach naprężenia można obliczyć ze wzorów wytrzymałościowych, które opierają się na pewnych upraszczających założeniach, nie uwzględniających spiętrzeń naprężeń związanych ze zmianami przekrojów. Istnieją stosunkowo dokładne metody obliczania stanu naprężeń w konstrukcjach o dowolnych kształtach (np. metoda elementów skończonych), jednak stosowanie ich do dużych konstrukcji poddanych złożonym obciążeniom jest pracochłonne i kosztowne. Często szybsza i tańsza jest doświadczalna analiza stanu naprężenia. Otrzymany doświadczalnie stan naprężeń w konstrukcji ma tę wyższość nad stanem naprężeń wyznaczonym analitycznie, że nie jest obarczony pewnymi założeniami co do właściwości materiałów występujących w konstrukcji sił i charakteru współpracy poszczególnych elementów konstrukcji.

Jednym z działów doświadczalnej analizy naprężeń jest tensometria. Inne ważne metody tej analizy to metody holograficzne, mory, rentgenowskie, elastoop-tyczne i kruchych pokryć.

Tensometria zajmuje się pomiarami odkształceń konstrukcji. Ponieważ naprężenia w zakresie sprężystości są związane z odkształceniami względnymi c prostymi, liniowymi związkami (uogólnionym prawem Hooke'a)

(10.2)

(10.3) (10.4)