I. Wstęp.
Biomechanika stanowi zastosowanie metod mechaniki do analizy układu ruchowego istot żywych, w tym szczególnie człowieka.
Aparat ruchowy człowieka składa się ze • szkieletu kostnego tj. kdśći połączonych stawami lub zrostami oraz ® układu mięśniowego. '. „
Właściwości mechaniczne kości oraz'charakterystyka stawów będą przedmiotem następnych wykładów lub ćwiczeń, ten wykład będzie poświęcony biomechanicznej charakterystyce mięśni, którą rozpoczniemy najbardziej mechanicznym aspektem zagadnienia tj. działaniu mięśni na dźwignie kostne.
Siły działające na układ mchu człowieka można podzielić na zewnętrzne i wewnętrzne. Przykłady sił zewnętrznych, których źródlrTznajdują się poza układom ruchu - to siła grawitacji (ciężar) oraz reakcja podłoża, natomiast silami wewnętrznymi są siły wytwarzane przez pobudzone do skurczu mięśnie, opór odkształcanych tkanek a także siłą bezwładności. Działające na układ ruchowy siły można też podzielić na czynne i bierne. Czynne - to siła mięśni i ciężar, bierne są reakcją na czynne (reakcja podłoża, siła bezwładności).
Siły charakteryzuje się wektorami. Mają one punkt przyłożenia, kierunek i wartość czyli długość. Wektory sił będziemy dodawać, rozkładać na składowe (np. składowa obrotowa i stawowa) oraz rozważać ich punkty przyłożenia (np. ciężar przyłożony w środku ciężkości). Bezpośredniemu pomiarowi nie jest na ogół dostępna siła mięśnia (trzeba go wyizolować) lecz moment tej sity. Należy więc umieć o zdefiniować, jak również rozumieć konieczność równoważenia się sił oraz ich momentów dla osiągnięcia równowagi. Celowym będzie więc powtórzenie wiadomości ze szkolnego kursu fizyki dotyczących wektorów, zasad dynamiki oraz warunków równowagi.